تأثیر فاکتورهای روانشناسی محیط بر میزان یادگیری دانشجویان معماری در چهار سبک یادگیری

امروزه روانشناسی محیط یکی از بحث های مهم در دانشگاه های معتبر دنیا میباشد که با موضوع های مختلفی درارتباط می باشد؛ که مهمترین قسمت آن تأثیر مثبت و یا منفی محیط بر رفتار انسان ها و یا بالعکس می باشد.از سویی دیگر شناخت دانشجویان یکی از عوامل مهم و مؤثر در آموزش است. چرا که نمی توان شاگرد معماری را بدونشناخت دقیق و بدون توجه به واکنش هایش به داده ها و خواسته ها، تحت یك برنامه منتظم و از پیش تعیین شده بار آورد.یکی از راه های این شناخت، توجه به سبك های یادگیری است. هماهنگی سبك های تدریس مدرسان با سبك های یادگیریدانشجویان، منجر به تقویت انگیز ۀ یادگیری و پیشرفت تحصیلی خواهد شد؛ ازاینرو با توجه به شمار روزافزون متقاضیانیادگیری در عرصه های متنوع علمی و ویژگی های متفاوت آنان در درك و پردازش محتویات یادگیری، نیاز عاجلی به بررسیشناخت خصوصیات یادگیرندگان در رشته های مختلف تحصیلی ازجمله معماری احساس می شود.این مقاله با هدف بررسی فاکتورهای روانشناسی محیط و تأثیرگذاری این مقوله بر یادگیری دانشجویان، به بررسی فضاهایآموزشی معماری در حوز ۀ فرایند یادگیری میپردازد و سعی دارد بر اساس بررسی انواع فاکتورهای روانشناسی محیط وسبك های یادگیری به بررسی عملکرد دانشجویان معماری در فضاهای مختلف آموزشی بپردازد . آنچه این مقاله به آنپرداخته جنبه های مختلف تأثیر فضاهای آموزشی و عوامل کالبدی این فضاها بر یادگیری دانشجویان با رویکرد کیفی وروش توصیفی- تحلیلی است.نتیجه حاصل بیان می کند که توجه به ویژگی های روحی و جسمی دانشجویان و الگوهای رفتاری آنها در طراحی محیطآموزشی و فضاهای عوامل کالبدی موجود، همچنین به کارگیری اصول روانشناسی محیط در فضاهای آموزشی، بر تسهیلیادگیری دانشجویان در تمام سبك های یادگیری مؤثر است و این اثربخشی به گونه ای است که مجموع این عوامل در کناریکدیگر شرایطی را فراهم می کنند تا دانشجویان بتوانند راحتتر بر روی مطالب درسی تمرکز کنند و شرایط بهتری را نیزبرای تسهیل یادگیری آنان و بروز استعدادهایشان فراهم می کند.

Keywords:

معماری , روانشناسی محیط , یادگیری , چهار سبک یادگیری , دانشجویان معماری