مهدی عالی وند - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه دانشگاه ازاد اسلامی صفادشت
محمود میناوند - استادیار دانشگاه ازاد اسلامی واحد صفادشت

دراین پژوهش با مطالعه كتابخانه ای و با هدف بررسی تاثیر دو پارامترنسبت آب به سیمان و هم چنین تاثیر روان كننده و فوقروان كننده ها یا كاهنده آب در بتن میباشد امروزه بتن یکی از عوامل تاثیر گذار و جزلاینفک صنعت ساختمان سازی و پروزه هایعمرانی در سراسر دنیا میباشد و پیشرفت شتابان و فزاینده تکنولوژی و دستیابی به نوآوری های روزافزون در زمینه مصالحساختمانی تولید بتن با مقاومت بالا را میسر ساخته و استفاده از این ماده بدلایل اقتصادی و فنی در ساخت مقاطع بتنی درحال افزایش است. دراكثر موارد به بتن به عنوان ماده ای مقاوم در بر آبر نیروهای فشاری نگریسته میشود ولی عموما مقاومتمهمترین عامل نشان دهنده كیفیت بتن است این موضوع بدان علت مهم است كه میزان مقاومت مستقیما به كیفیت خمیرسیمان سخت شده مربوط میشود و شدیدا به نسبت آب به سیمان بستگی دارد واین نسبت نیز با كنترل میزان تخلخل بتنبر روی دوام و مقاومت بتن در بر آبرتغییر شکل آن تاثیر می گذارد به همین دلیل اهمیت كیفیت و مقاومت فشاری بتن بایستیبسیار دقیق مورد بحث و بررسی قرار بگیرد. یکی از عوامل تعیین كننده در بتن ریزی ها اهمیت استفاده از بتن آماده بوده كهكارخانه های ساخت بتن بعلت عوامل زیست محیطی و كارگاهی بودن عمدتا خارج از شهرها احداث می شوند و این مسله درشهرهای بزرگ بواسطه رشد توسعه شهری و گسترش شهرها و ماشینی شدن زندگی ها ترافیک شهری را بوجود آورده است وهمین موضوع باعث شده زمان حمل و رسیدن بتن توسط میکسرها تا محل اجرای پروژه ها را افزایش دهد و باعث تبخیر آب بتن و در نتیجه از بین رفتن نسبت آب به سیمان بتن میگردد. در حین اجرا عملیات بتن ریزی مشکلاتی از قبیل آب انداختنبتن و ترک ها را بوجود می آورد، كه ممکن است عوامل متعددی داشته باشد كه ما قصد داریم در این پژوهش به بررسی چندعامل و روشهای جبران و كاهش آسیب ها و افزایش مقاومت بتن بپردازیم.

نسبت آب به سیمان، مقاومت فشاری بتن، آب انداختن بتن، روان کننده ها و فوق روان کننده ها