انسیه طاهری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
نگار جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
مریم فروعی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

روشهای گندزدایی متداول در تصفیه خانه های آب آشامیدنی به طور موثری قادر به کنترل پاتوژنهای میکروبی است. اما تولید بیش از 600 نوع DBPs (محصولات جانبی گندزدایی مضر) که برخی از آنها سرطانزا می باشند، در اثر استفاده از گندزداهای شیمیایی گزارش شده است. رشد تقاضا برای رسیدن به تصفیه مناسب و نیز رقابت در رسیدن به گندزدایی مناسب، بدون تشکیل DBPs، ایجاد تکنولوژی های جدید برای تصفیه آب را می طلبد. پیشرفت های علم نانو و مهندسی آن نشان می دهد که بسیاری از مشکلات رایج مرتبط با کیفیت آب توسط نانوذرات و سایر محصولات و پروسه های منتج از نانو تکنولوژی برطرف می شود یا به مقدار زیادی بهبود می یابد. چندین نانو ماده طبیعی و مهندسی شده دارای خاصیت ضدمیکروبی بالا، توسط مکانیسم های مختلفی مانند آسیب به ترکیبات سلول ها و ویروس ها(Tio2، ZnO، Fullerol)، جلوگیری از فعالیت آنزیمی و سنتز DNA(کیتوزان)، آسیب به پوشش سلولی(کیتوزان، نانوتیوب های کربن، ZnO، nAg)، تداخل در انتقال انرژی(nAg، nC60)، می باشند. این مقاله مروری است بر پیشرفت های اخیر در علم نانوتکنولوژی و معرفی چند نانو ذره و بیان مکانیسم عمل نانو ذرات و سایر مواد منتج از آن در تصفیه آبهای سطحی و منابع آبی آلوده به ویروس ها و باکتریها. استفاده از نانوذرات جهت تصفیه آب دارای محدودیت هایی است که در این مقاله به محدودیت های موجود در این زمینه، چالش های مرتبط با توسعه علم نانوتکنولوژی در تصفیه آب و پذیرش آن از لحاظ اقتصادی و زیست محیطی نیز پرداخته شده است و در نهایت تحقیقات مورد نیاز در ارتباط با استفاده از نانوذرات در تصفیه آب ذکر شده است.

آب آشامیدنی، نانو مواد، تصفیه آب، چالش ها