محمدعلی ارجمند - استادیار دانشکده مهندسی عمران،دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی
یاشار مصطفایی - دانشجوی دکتری رشته ژئو تکنیک دانشکده مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن
آرمین بدخشان - فوق لیسانس مهندسی سازه، دانشگاه صنعتی شاهرود

طراحی سازهها با فرض قرار گرفتن روی بستر صلب منجر به طراحی محافظه کارانه می شود. لذا در طراحی سازه های بااهمیت بالا باید سازه را متکی بر بستر انعطاف پذیر در نظر گرفت و طراحی نمود. اعمال چنین شرطی، منجر به افزایشتغییرمکان کلی و نسبی سازه و طبقات می شود. یکی از روش های کاهش تغییرشکلهای سازه استفاده از وسایل کنترلغیرفعال مانند میراگرهای اصطکاکی است که در این پایان نامه بکار گرفته شد. در این تحقیق، سه سازه ی فولادی با سیستمقاب خمشی 3، 6 و 12 طبقه واقع بر خاک رسی نرم تحت چهار شتاب نگاشت قرار گرفتند و تحلیل های تاریخچه ی زمانی غیرخطی با در نظر گرفتن مشخصات مکانیکی غیرخطی مصالح و هندسی انجام شدند. متغیرهای اصلی در این مطالعه،ارتفاع سازه، نوع خاک و شتاب ورودی به بستر می باشند. نتایج مطالعات عددی نشان دادند که استفاده از میراگر اصطکاکیدر سازه ی 3 طبقه موجب کاهش تقریبا 8 درصدی تغییرمکان تحت زلزله ی کوبه نسبت به حالت بستر نرم شده است. اینمقدار برای دو سازه ی 6 و 12 طبقه به ترتیب برابر با 12 درصد و 25 درصد حاصل شد.

میراگر اصطکاکی، تحلیل دینامیکی غیرخطی، اندرکنش خاک-سازه، شبیه سازی عددی المان محدود، شتاب نگاشت