مقایسه رفتاری پایدارسازی شیروانی ها به روش ژئوسنتتیک و نیلینگ

شیروانی های خاکی از دیرباز مورد توجه محققین جهان بوده اند. مکانیزم گسیختگی و عوامل مؤثر در ناپایداری شیب ها از جمله مسائلی است که نیاز به تحقیقات فراوانی برای شفافیت موضوع دارد. از انواع شیروانی های موجود، نوع ماسه ای و رسی سالانه هزاران دلار خسارت مالی و مرگ و میر را در کشورهای مختلف جهان موجب می شود. برای بررسی پایداری شیروانی ها و ترانشه های ماسه ای و رسی درحالت اشباع و خشک، نرم افزار ژئواستودیو استفاده شده است. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه دو روش پایدارسازی نیلینگ و ژئوسنتتیک از لحاظ فنی و اجرایی می باشد. در این راستا مدل های نرم افزاری از شیروانی های خاکی با زاویه شیب های مختلف، نوع خاک های مختلف، اشباع و خشک بودن خاک بررسی شده است. پایدارسازی توسط نیلینگ از لحاظ فنی ضریب اطمینان بیشتری را نسبت به ژئوسنتتیک ها می دهد ولی از لحاظ اقتصادی و راحتی اجراء، ژئوسنتتیک ها بهتر می باشند. با افزایش و کاهش 20 درصدی زاویه شیب شیروانی، ضریب اطمینان نیز به ترتیب 28 درصد افزایش و 14 درصد کاهش پیدا می کند. همچنین با اشباع شدن خاک نسبت به حالت خشک، ضریب اطمینان 12 درصد کاهش پیدا می کند. همچنین طول نیل ها و ژئوتکستایل ها نیز حدود 5 متر افزایش نیاز خواهند داشت. هرچه خاک شیروانی متراکم تر باشد، پایدارسازی راحت تر خواهد بود. با مقایسه نوع خاک های مختلف می توان نتیجه گیری کرد خاک های ماسه ای که چسبندگی صفر دارند ضریب اطمینان پایدارسازی آنها نیز پایین است (F(S)=0/831) و نسبت به خاک رس سست (F(S)=0/831) ضعیف تر عمل می کند، ولی با افزایش تراکم می توان کمبود چسبندگی را جبران کرد و به ضرایب مطلوبی رسید به طوریکه ضریب اطمینان خاک متراکم در همه مدل ها بیشتر از 50 درصد افزایش دارد. در خاک رس ژئوتکستایل ها عملکرد بهتری نسبت به نیل ها داشته اند ولی در خاک ماسه ای نیل ها ضریب اطمینان بیشتری را می دهند. مبلغ نهایی برای یک متر مربع از اجرای ژئوتکستایل حدود 720 هزار ریال می باشد. در حالی که این مبلغ برای اجرای نیلینگ 3800 هزار ریال می باشد. پس می توان نتیجه گرفت روش پایداری ژئوسنتتیک اقتصادی تر است.

Keywords:

شیروانی های خاکی , نیلینگ , ژئوسنتتیک , ضریب اطمینان , پایدارسازی شیروانی , خاک های ماسه ای و رسی