سیدهادی عرقچین دوز - کارشناسی ارشد، مهندسی عمران- زلزله، دانشگاه علم و صنعت ایران
اصغر حبیب نژادکورایم - عضو هیئت علمی، گروه مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
علی اکبر شیرزادی جاوید - عضو هیئت علمی، گروه مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران

بتن مادهاي است که از سه فاز سنگدانه، سیمان و فصل مشترك این دو فاز تشکیل شده است. توانایی جذب آب بیشتر این سه فاز سببآسیب پذیري بیشتر بتن در برابر عوامل مهاجم طبیعی می گردد. حضور آب و مواد محلول در آن در مجاورت فولاد مدفون در بتن به مرورسبب خوردگی فولاد و نهایتاً از هم پاشیدگی بتن شده و دوام سازه را به خطر می اندازد. در پژوهش پیشرو، حصول محافظت سه بعديپودر کربن آبگریز و تأثیر افزودن آن به مخلوط بر خواص دوام بتن مورد آزمایش قرار گرفته تا قابلیت این ماده جهت استفاده به عنوانیک افزودنی در بتن از نقطه نظر پایایی بررسی گردد. به این منظور پس از بررسی پژوهش هاي گذشته، طرح مخلوط مناسب تعیین و پودرمورد استفاده به صورت درصدهاي مختلفی از وزن سیمان، جایگزین ماسه گردید. سپس مقاومت فشاري نمونه ها در سنین مختلف موردآزمایش قرار گرفت که به غیر از نمونه هاي داراي درصدهاي پایین تر از 10 درصد وزنی سیمان، پودرکربن مابقی نمونه ها مقاومتی کمتر ازمقاومت نمونه کنترل نشان داده اند. سپس نفوذپذیري و خصوصیات دوام بتن از طریق آزمایش جذب حجمی مورد بررسی قرار گرفت.نفوذ آب در نمونه ها با افزایش مقدار پودر کربن کاهش می یابد. با توجه به نتایج به دست آمده جذب حجمی نمونه ها پس از 24 ساعتغوطه وري در آب، تنها با افزودن 5 درصد پودر به مخلوط، 30 درصد نسبت به نمونه کنترل کاهش پیدا کرده است. این در حالی است کهنمونه هاي داراي 15 درصد کربن با وجود احتمال وجود خلل و فرج هایی به مراتب بزرگتر از نمونه کنترل، کاهش جذب آب را تجربهنموده اند. البته باید توجه داشت که با افزایش میزان کربن به بیش از 10 درصد میزان اثر گذاري پودر کربن تقریباً ثابت شده و افزایشمیزان کربن تأثیر قابل ملاحظه اي بر جذب آب نداشته است.

دوام بتن، پودر کربن، آبگریزی، زوایه تماس، نفوذپذیری، خوردگی