مقایسه تطبیقی مدیریت سیلاب در ایران و اروپا با رویکرد تاب آوری شهری

امروزه شهرها در سراسر جهان به دلایل متعددی از جمله نوع مکانیابی، توسعه فیزیکی نامناسب، عدم رعایت استانداردهایساخت و ساز و غیره، در معرض خطرات و آسیب های ناشی از حوادث طبیعی قرار دارند. تسطیح زمین، تجاوز به حریم رودخانه-ها و مسیل ها، سبب رخداد تغییرات الگوی زهکشی طبیعی و جاری شدن سیل در نواحی شهری؛ آب گرفتگی معابر و افزایشهزینه های نگهداری شهر می شود. هدف مقاله حاضر مقایسه تطبیقی ساختار مدیریت حوادث در ایران با کشورهای توسعه-یافته در اروپا با تاکید بر مدیریت سیلاب شهری می باشد. پژوهش حاضر از نظر نوع تطبیقی و از نظر روش تحقیق توصیفی -تحلیلی می باشد. اطلاعات مورد نیاز در مبانی نظری با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، بررسی اسناد، بازدیدهای میدانی وبرآوردهای مربوطه و گزارش های سازمان ها و ارگان های ذی مدخل جمع آوری شده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر نظاممدیریت سیلاب در کشورهای هلند، بلژیک، فرانسه، سوئد، انگلستان و ایران است و این کشورها در این زمینه های نوع مدیریتسیلاب، رویکردهای مطرح در کشورها در مدیریت این حادثه، وضعیت سیستم هشدار و شرایط تبیین ضوابط و استانداردهامورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد اگرچه نظام مدیریت سیلاب در ایران دارای تمامی اجزاییاست که در کشورهای اروپایی نیز مشابه آنها وجود دارد، اما عدم تعریف نحوه ارتباط این اجزا با یکدیگر، سبب از همگسیختگی این سیستم گردیده است. در نظام مدیریت سیلاب ایران، توجه صرف به تعریف قوانین بدون دقت به ضمانتاجرایی آنهاست. برای اصلاح نظام مدیریت سیلاب در ایران، باید ابعاد مختلف مفهوم مدیریت سیلاب مجددا مورد بازشناسی وبرنامه ریزی قرار گیرند. این ابعاد شامل تشکیلاتی- نهادی (سازمانها و نهادی های مسئول و شرح دقیق وظایف آنها)، حقوقی (ضوابط و مقررات و ضمانت اجرایی آنها)، اجتماعی (مردم و سازمانهای مردم نهاد)، کالبدی (سیستم های هشدار سریع و بانکاطلاعات برخط) هستند.

Keywords:

سیلاب شهری , مدیریت , ایران , اروپا