مساجد در چهار شیوه (خراسانی، رازی، آذری، اصفهانی)

مسجد اولین مرکز اجتماعی، سیاسی و مذهبی مردم مسلمان بوده و در سرزمین های اسلامی به عنوان پناهگاهی برای زندگی پر آشوب وپرتلاطم شهر به شمار می آید. از این رو معماری آن در میان معماری اسلامی اهمیت فوق العاده ای داشته است.در گذشته هستة مرکزی آموزش دانش اسلامی در مساجد بود، چون نخستین مکانی که در سده های نخستین اسلامی به منظور آموزشمورد استفاده قرار می گرفت؛ مسجد بود. از همین رو مسجد از دیرباز تاکنون در کنار کارکرد عبادت، مکان گرده مآیی مسلمانان و کسب علم بوده است.در دوران معاصر، نگاه معماری مدرن و در امتداد آن معماران آکادمیک نسل جدید بر روی طراحی بناهای جدید، از جمله مساجد،تأثیرهای فراوانی داشته است. یکی از مهمترین این تأثیرات تغییرات شکلی و فضایی مساجد در دوران معاصر است به نحوی که امروزهمساجد نوگرا به عنوان خوانش جدیدی از مسجد در فضای معماری و جامعه مطرح شده اند. در این میان تنوع گونه ها و الگوهای ایدهپردازانه در طراحی بسیار زیاد هستند و بر خلاف گذشته که سنت های خاصی در هر دوره بر ساخت مسجد حاکم بود؛ نمی توان مساجدرا واجد هیچ خصوصیت شکلی مشخصی دانست. علاوه بر تحولات وسیعی که در زمینه طراحی و ساخت بناهای معاصر وجود دارد؛ اینمقاله درصدد است به بازشناسی گرایش های طراحی مسجد در دوران معاصر به طور خاص بپردازد و با شناسایی شاخص های این تحولاتبه طبقه بندی آنها پرداخته و به نوعی جریان های تأثیرگذار بر دوران تحول را در معماری مساجد بشناسد.

Keywords:

نماز , مسجد , اسلام