بازیابی مفاهیم معماری بایوفیلیک در معماری سنتی خانه ایرانی

نیاز زیستی مردم به تماس با طبیعت منتج از تاریخچه طولانی ما به عنوان گونه هایی است که در محیط طبیعت و نه در محیط ساخت و سازشده مصنوعی یا انسانی تکوین پیدا کرده ایم. در نتیجه، حس ها، احساسات ما، و حتی تفکرات ما در ارتباط نزدیک با طبیعت شکل گرفتهاست. این نیاز زیستی به تماس با طبیعت همچنان مهم است حتی در جامعه شهری. متاسفانه بسیاری از شهرها و ساختمان های مدرن ماتبدیل به مکان هایی با خسارت های گسترده زیست محیطی و افزایش جدایی از طبیعت شده است. آن چه اکثرا نادیده گرفته می شود نیازبه مرتبط کردن مجدد انسان ها با طبیعت در محیط ساخت و ساز شده مدرن است که برای سلامتی و بهره وری آن ها حیاتی است. طراحیبایوفیلیک اساسا مرتبط با خلق سکونت گاهی مناسب برای مردم در محیط است که نیاز طبیعی آن ها به تماس مفید با طبیعت را رفع بکند. بامطالعه معماری ایران می توان یافت که از دیرباز معماران ایران سعی در ایجاد این ارتباط داشته اند و همواره و بدون اساس علمی متوجه نقشاثر گذار طبیعت بر روان ساکنین شده اند. در این پژوهش سعی دربررسی مولفه های معماری بیوفیلک و تطبیق آن با معماری سنتی ایرانگردیده است. به طور کلی روش تحقیق کیفی، توصیفی و استدلال عقلی مبتنی بر شواهد و مستندات موجود می باشد. همچنین از طریقاستقرا و استدلال عقلى سعی در تحلیل چند نمونه موردی گردید. ابزار گردآوری داده ها عمدتا به صورت کتابخانه ای می باشد. همچنینبررسی مطالعات موردی نشان دهنده تطابق اصول معماری ایران با معماری بایوفیلیک می باشد که قابل استفاده و کارآمد در معماری معاصر ایران می باشد.

Keywords:

معماری بایوفیلیک , معماری سنتی ایران , طبیعت , خانه , بایوفیلیا