راهکارهای معماری پایدار در خانه های بومی استان گیلان با محوریت مدیریت انرژی و توسعه ی پایدار (نمونه موردی: خانه های بومی قدیمی شهر رشت)

آنگونه که در آثار و بناها شاهد هستیم، در معماری مفاهیمی چون سبک ساخت و نوع عملکرد پس از چگونگی شکل گیری مکان ساختهشده، قابل تفسیر است. دراین میان الگوهای معماری بومی گیلان شکل متفاوتی با تاثیر از عوامل محیطی و اجتماعی و زاییده ی کنش وواکنش متقابل انسان و طبیعت پیرامون به خود گرفته است. علی رغم تفاوت ویژگی های کالبدی و کارکردی معماری این منطقه در پاسخبه نیازهای اقلیمی با دیگر نقاط ایران، به نظر میرسد که رد شاخص های معنایی معماری پایدار در این بوم قابل تشخیص است. از آنجاییکه مسکن در تطابق با نیازهای اساسی بشر، در بسترهای اقلیمی مختلف از گذشته تا به امروز به عنوان مقدم ترین کاربری هویت بخش هرمنطقه معانی متفاوتی یافته است، از این رو این پژوهش در پی تطبیق ویژگیهای معماری پایدار در معماری مسکن بومی گیلان است. دراین مقاله جهت بررسی راهکارهای معماری پایدار در خانه های بومی شهر رشت ابتدا به مفهوم پایداری، توسعه ی پایدار و تاثیر و اهدافآن در معماری بررسی شده است؛ سپس به بررسی معماری گیلان به ویژه تاثیر ویژگی های اقلیمی و طبیعی بر آن پرداخته ایم.برایناساس در این مطالعه با هدف شناخت معماری بومی شهر رشت در گذشته میپردازیم و اینکه این عوامل تا چه اندازه در گذر زمان تداومیافته است و نیز بتوانیم آن را در آینده مورد استفاده ی بشر قرار دهیم. بدین جهت برای نیل به مقصود از روش پژوهش توصیفی_تحلیلیو استدلال منطقی در بخش مبانی و از روش تطبیقی در بخش مطالعه ی میدانی مرتبط با تحلیل ویژگی های خانه های بومی و سنتیگیلان واقع در شهر رشت بهره گرفته شده است. و در نهایت نتیجه گیری شاخص های معنایی حس تعلق افراد نسبت به بناهای تاریخی ومولفه ها و ویژگی های طراحی معماری پایدار در خانه های بومی شهری گیلان پرداختیم.

Keywords:

معماری پایدار , معماری بومی , استان گیلان , رشت , توسعه ی پایدار