تاثیر طراحی محیط بر بهبود فرآیند بنیادین رفتاری بیماران پروانه ای

امروزه با پیشرفت های روزافزون در علوم مختلف و توجه به سلامت جامعه کشوری، کودکانی هستند که بدلیل نبودامکانات و درمان قطعی از بدو تولد با بیماری نادر و طاقت فرسایی پا به دنیای امروزه می گذارند. این کودکان با نام بیمارانپروانه ای در ایران در تمامی استان ها و به ویژه روستاها به دور از چشم ما در حال زندگی کردن هستند. بیماران پروانه ایبا نام تخصصی اپیدرموبولایزسبولوزا به دلیل اختلالاتی که در تولید کلاژن در سطح پوست خود دارند دچار تاول هایخونی و عمیقی بر روی بدن خود هستند که این بیماری پوستی نه تنها باعث تضعیف قوه جسمانی آنها شده است، بلکهاین کودکان به دلیل مشکلات محیطی آسیب های روحی شدید و رفتارهای ناهنجاری هستند که نیازمند توجه و ساختمحیطی امن با خدمات رفاهی و درمانی مناسب هستند. زیرا یک محیط برای تامین تجربه ها و رفتارهای انسان توانبالقوه ای دارد و محیط های ساخته شده قابلیت های انگیزشی زیادی دارند که می توانند از بعضی رفتارها حمایت کنند وبعضی رفتارها را محدود کنند که نشان دهنده قابلیت های محیط در رفتار انسان می باشد. این پژوهش با فرضیه ساختفضایی امن درمانی متناسب با نیازهای کودکان و با توجه به پارامترهای محیطی موثر، در طراحی معماری بر بهبودمشکلات رفتاری این کودکان صورت گرفته است. که این اقدام مشکلات بزرگتری همچون نبود بودجه، ناآشنا بودنبیماری برای عموم، ثبت نبودن در گروه بیماری های خاص و حمایت های مالی و معنوی از سوی جامعه برطرف شود. تابتوان حس سرزندگی و کودکی را درون آنها بیدار کرد و در سلامتی و شادی این کودکان و حتی سلامتی خانواده هایآنها که به دلیل بالابودن هزینه های درمان و نداشتن اطلاعات علمی کافی در درمان دچار مشکلات و خستگی هایروحی نیز شدهاند، تاثیر گذاشت تا در نهایت سطح سلامت جامعه کشورمان نیز افزایش یابد. این پژوهش برگرفته ازرساله پایان نامه کارشناسی ارشد معماری صورت گرفته است که به صورت مطالعات میدانی و کتابخانه ای و جمع آوری آنهاو بررسی و توصیف آن در این پژوهش صورت گرفته شده است.

Keywords:

روانشناسی محیط , مراکز درمان , کودکان , بیماران پروانه ای