نرگس میرانی سرگزی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه شیراز، ایران
محمد جواد حیدری آبروان - کارشناسی مدیریت بازرگانی، دانشگاه امام رضا، مشهد، ایران
مهتاب عسکری - کارشناس ارشد تکنولوژی آموزش، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
رویا خوش خواهش - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، ایران

با شیوع ویروس کرونا و به دنبال آن تعطیلی مراکز آموزشی، دست اندرکاران نظام آموزشی خود را موظف دیدند تا با استفاده از نرم افزارها و ابزارهای مختلف جریان آموزش را از طریق فضای مجازی دنبال کنند. اما به دلیل نبود زیرساخت ها و امکانات لازم چه در بحث طراحی و چه اجرا با چالش های جدی روبه رو شدند. از این رو، پژوهش حاضر با هدف شناسایی چالش های آموزش مجازی در ایران انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی-تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات، کتابخانه ای و متن کاوی است. در این پژوهش ادبیات و سوابق موضوع تحقیق با مراجعه به مقاالت علمی/ پژوهشی و سایر مقالات منتشره مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت. در مجموع بررسی های انجام شده میتوان گفت که آموزش مجازی در ایران به دلیل آنکه تا قبل از بحران کرونا به صورت جدی دنبال نشده بود و زیرساخت های آن نیز فراهم نبود، در طراحی و اجرا با چالش های اساسی روبه رو شده است که موفقیت آن را کمرنگ می کند. از سویی دیگر، بحران کرونا می تواند فرصتی برای شناسایی ضعف ها، کمبودها و نقص های زیرساختی در این زمینه و نمایان ساختن عدم توازن در توزیع زیرساخت های مورد نیاز در بخش اینترنت و شبکه های تلویزیونی به خصوص در مناطق دور از دسترس و محروم و شناسایی این کمبودها و تلاش در جهت بر طرف کردن آنها باشد و این به مثابه رشد و تعالی در این زمینه و جنبه مثبت شرایط به وجود آمده و خود نقطه آغازی برای تداوم و ارتقاء کیفیت بحث آموزش مجازی در آینده است.

کرونا، چالش، آموزش مجازی، نظام آموزشی