بررسی ابعاد گردشگری مذهبی در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی؛ امامزاده آقا علی عباس بادرود)

زیارت اماکن متبرکه و مقدس یکی از قدیمی ترین انگیزه های انسان جهت سفر از نقطه ای به نقطه دیگر بوده و بی دلیل نیستکه از زمان های دور تا به امروز تنها گردشگری مذهبی توانسته سختی ها و مشقات سفر را برای مخاطبان خود حلاوت بخشد.در ایران و با گسترش مذهب شیعه بازدید از قبور ائمه و اهل بیت یک سنت پسندیده شد و علاقه بی حد و حصر ایرانیان بهزیارت قبور ائمه و صالحان سبب گردید تا احداث اماکن متبرکه فعالیتی جدی تلقی شود و زمینه توسعه گردشگری مذهبی درایران شکل جدی به خود گیرد. از سوی دیگر گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع خدماتی جهان می تواند زمینهمساعدی برای توسعه پایدار در مقیاس های ملی و فراملی فراهم نماید. از آنجایی که گردشگری مذهبی به عنوان یکی از اشکالمهم صنعت گردشگری توان بالقوه ای برای توسعه شهری در خود دارد و از سوی دیگر با توجه به زمینه های مناسب فرهنگیگردشگری مذهبی در سطح کشور، می توان نسبت به گسترش چارچوب های توسعه پایدار در مقیاس ملی و محلی امیدوار بود.این پژوهش در نظر دارد با عنایت به آستان مقدس امامزاده آقا علی عباس (ع) در منطقه بادرود اصفهان، ظرفیت های گردشگریمذهبی و نقش آن را در توسعه پایدار شهری منطقه مورد نقد و بررسی قرار دهد.

Keywords:

گردشگری مذهبی , توسعه شهری , اماکن مذهبی , ا مامزاده آقا علی عباس , بادرود