پیش بینی امید در حیطه اوقات فراغت و تفریح بر اساس سبک های والدگری

هدف پژوهش، پیش بینی امید در حیطه اوقات فراغت و تفریح بر اساس سبک های والدگری بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز بود گروه نمونه، دانش آموزان نواحی دو و چهار شهر شیراز بود که با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه والدگری آلاباما (فرم فرزندان)، و مقیاس ابعاد امید در عرصه های خاص بزرگسالان بود. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان حاکی از آن بود که سبک های والدگری مثبت، تنبیه بدنی، مشارکت پدر، اطلاع، اقتدار و نظارت ضعیف برای امید در حیطه ی اوقات فراغت و تفریح 8/7 در صد از واریانس را پیش بینی می نماید. در مجموع سبک های والدگری به طور معناداری میزان امید در حیطه ی اوقات فراغت و تفریح نوجوانان را پیش بینی می کند.

Keywords:

امید در حیطه اوقات فراغت و تفریح , سبک های والدگری , نوجوانی