اثربخشی والدگری ذهن آگاهانه بر سبک زندگی و استرس والدینی در مادران دارای کودکان (دبستانی) بیش فعال در شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی والدگری ذهن آگاهانه بر سبک زندگی و استرس والدینی در مادران دارای کودکان (دبستانی) بیش فعال در شهر اصفهان بود که با روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و بادو گروه آزمایش و کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر مادران دارای کودك مبتلا به بیش فعالی در سن 7 تا 12 سال در دبستان های شهر اصفهان 1398 بودند که از بین آنها 26 نفر از مادران که نمره بالاتری درپاسخ به پرسشنامه کانرز(فرم والدین) کسب نمودند و حاضر به همکاری داوطلبانه با محقق بودند، به روش نمونه برداری هدفمند و تصادفی انتخاب شدند. سپس مادران به طور تصادفی به دو گروه مداخله ( 13 نفری) و کنترل( 13 نفر) تقسیم شدند. گروه های مداخله طی 8 هفته (یک جلسه یک ساعت و نیم در هفته) در آموزش والدگری ذهن آگاهانه شرکت داده شدند. برای اندازه گیری میزان اثربخشی والدگری ذهن آگاهانه بر سبک زندگی واسترس والدینی آنان دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری (بعد از یکماه از پایان آموزش) مقیاس های استرس والدینی PSI-SF و سبک زندگی (لعلی و همکاران، 1391 ) بر روی آنان اجرا گردید. نتایجتحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد که آموزش والدگری ذهن آگاهانه بر کاهش استرس والدینی و ابعاد آن و هم چنین بر بهبود سبک زندگی و ابعاد آن تاثیر داشته و تاثیر این آموزش ها در مرحله پیگیری نیز تداومداشته است.

Keywords:

آموزش والدگری ذهن آگاهانه , استرس والدینی , سبک زندگی , کودک بیش فعال