سید باقر حسینی - دکتری، استادیار دانشگاه زابل
زهرا عرب - دانشجوی کارشناسی ارشد تفسیر قرآن مجید، شهرستان زابل

کودکان هر جامعه مردان و زنان آینده و سازنده ی جامعه ی فردا هستند. آسیب هایی که بر روح آنان وارد می شود، تاثیر مستقیمی بر سرنوشت اجتماع خواهد داشت . احترام گذاشتن به کودکان و تقویت حس عزت نفس در ایشان از جمله ی مهم ترین عواملی است که در سلامت روح و جسم آنان دخالت می کند . از جمله شیوه هایی که در جهت تربیت فرزندان کارآیی فراوانی دارد، شخصیّت بخشی به آنها از طریق تکریم و بزرگداشت شخصیّت ایشان است. تحقیر و خردکردن شخصیّت کودک به بهانه بازداشتن وی از خطا، نه تنها مفید نیست، بلکه نتایج سوء تربیتی نیز به همراه داشته و وی را در خدعه و نیرنگ کسانی که دامی از محبّت دروغین در مقابل وی گسترانیده اند، گرفتار میکند . پژوهش حاضر با هدف بررسی بررسی اهمیت تکریم شخصیت کودکان، از منظر قرآن و نهج البلاغه انجام شده است. برای جمع آوری اطلاعات عموما از شیوه های مختلفی بهره گرفته می شود که در پژوهش حاضر از دو روش میدانی و کتابخانه ای بهره گرفته شده است. برای روش میدانی از روش مصاحبه حضوری از افراد مطلع در این زمینه بهره گرفته شده است. در این مطالعه به بررسی مفهوم تکریم ، راه های ایجاد تکریم آن پرداخته استو به دنبال پاسخگویی به این سوال است که آیا تکریم شخصیت کودکان دارای اهمیت است و این تکریم شخصیت در آینده کاری کودکان موثر است؟

شخصیت کودکان، تکریم کودکان، محبت به کودکان،قرآن، نهج البلاغه