جرم اخلال در نظم عمومی جامعه و معیارهای آن در حقوق كیفری ایران

نظر عمومی در زمرۀ مفاهیم بنیادین، معمول و در عین حال پر چالش در قلمرو و حقوق داخلی و بین المللی است. این مفهوم، علاوه بر نقش محدود کننده در قلمرو داخلی، در قلمرو بین المللی، اعمال قوانین و قواعد مخالف نظم عمومی کشور میزبان را با مانع ربرو می سازد. واژه نظم، ممکن است در زمینه های بسیاری مطرح گردد، لیکن اتصاف به وصف عمومی و پیدایش اصطلاح نظم عمومی در قلمرو حقوق، موجد قاعده ای است که در راستای حمایت و حراستاز نهادهای حقوقی و نیز ثبات و تداوم مصالح و منافع همگانی، شکل گرفته است. این اصطلاح که از قرن نوزدهم به گونه ای علمی وارد عرصۀ حقوق گردیده و در دکترین حقوقی نیز مورد توجه واقع شده است. با وجودکثرت استعمال، هیچ گاه از حیث مبانی، دامنۀ شمول، جایگاه و ویژگی های اساسی به درستی تبیین نگردیده است. نزدیکی این مفهوم با مفاهیمی همچون اخلاق حسنه و امنیت عمومی، سبب تداخل مفاهیم وتفاهم مسایل مشابه با یکدیگر شده است، این تا جایی است که با وجود برداشت های کلی و معمول، امکان ارائۀ یک تعریف حقوقی دقیق و مبتنی بر یک مبنای مشخص، دشوار به نظر می رسد، به همین دلیل، اندیشمندان حقوقی ـ بویژه در عرصۀ حقوق کیفری، به گونۀ مبسوطی به تشریح و تبیین آن نپرداخته اند. اهداف محقق بررسی جرم اختلال در نظم عمومی و معیارهای ان در حقوق کیفری ایران و نقد و بررسی بعضی از جرائم مربوط به نظم عمومی بوده است. هر نوع رفتاری که ایجادگر اخلال در نظم عمومی باشد و وجب شود که آسایش و آرامش افراد خدشه دار جرم است. و مجازات آن حبس و شلاق می باشد. با توجه به اینکه اخلالی در نظم عمومی عملی ارادی بوده جامعه حق دارد نسبت به رفتارهایی که منجر به بی نظمی در عرصه عمومی می شود واکنش مقتدرانه نشان دهد و اغلب مجازات این جرائم نسبت به سایر جرائم بسیار شدید بوده و مرتکبان کمتراز عفو اغماض برخورار بوده اند.

Keywords:

جرم , نظم عمومی , حقوق کیفری , امنیت عمومی , اخلال