سید محمد حسن میرداماداصفهانی - کارشناس ارشد حقوق بین الملل ،دانشجوی دکتری حقوق بین الملل دانشگاه شهید بهشتی ، پژوهشگر دینی ، پژوهشگر فضای مجازی ، پژوهشگر حقوق فناوری اطلاعات و ارتباطات(ICT) Information and communications technology

حق زندگی« از مهمترین آموزه های دینی، و اولین بند از »حقوق بشر« است. این حق در سایه »امنیت« به دست می آید و »آسایش«، در پرتو »صلح« میسر می گردد، »جنگ«، موجب کشته شدن انسانها، سلب اصلی ترین حقوق انسانی، یعنی »حق زندگی« میشود، و »ویرانی«، »آوارگی«، از بین رفتن منافع کوتاه مدت و دراز دتِم اقتصادی و اجتماعی به بار می آورد.در اسلام، و حقوق بین الملل، بر مقوله صلح تأکید فراوان شده است و اصولیترین روش عقلا، زندگی در سایه صلح است اما توجه به این نکته مهم است : اگر قدرت نیروهای مسلح و دفاعی وجود نداشته باشد، »تهاجم« یا »تهدید به تهاجم« وجود دارد و دراین صورت، مشکلات »جنگ« و یا »سایه جنگ« وجود خواهد داشت، »ترس از جنگ«، از »جنگ« کشنده تر است، رؤسای بسیاری از کشورها، تنها با »ترس از جنگ« کشور خود را باخته اند، و ملتشان گرفتار »هرجومرج«، نابودی اقتصادی، تاراج نوامیس و ارزشها شده است، تاریخ از بسیار دور، تا ده ها مورد در تاریخ معاصر، یادآور کسانی است که با فریب از دشمنان، خود را »خلع سلاح« کردهاند و سپس، مورد »تهاجم« واقع شده اند، دارا بودن سلاح و قدرت مسلح، »بازدارنده« از جنگ است، در دوران معاصر، سازمانهای بین المللی، در جنگها، یا سکوت کرده اند و یا طرف تجاوزگر را گرفته اند، ضمن ضرورت حضور فعال در این سازمانهای بین المللی، اتکاء به »شعار«های صلح طلبانه و باور آنها، جز »خسارت محض« نیست، همه ی کشورهای صنعتی، دارای هزینه های بسیار در زمینه »سلاح« و »نیروهای مسلح« هستند و »ایران عزیز« اگر میخواهد در صلح »)عدم جنگ(« باشد و اقتصادش در سایه امنیت، (از بین رفتن سایه جنگ) رشد یابد، باید به »صلح مسلح« بیندیشد تا بعدا با رسیدن به قدرت برابر در دفاع ، دشمنان به »صلح پایدار« با ایران بیندیشند و از تفکر حمله به ایران ، به ضرورت سازش با ایران تغییر روش دهند

صلح مسلح، بازدارندگی، دفاع مشروع، استقلال در سلاح، بی اعتباری سازمان های بین المللی