شناسایی فضایی بافت واجد ارزش تاریخی و رویکرد فرهنگی هنری در باز زنده سازی آن و توزیع متعادل عملکردها (نمونه موردی: همدان)

در دوران قبل از انقلابات صنعتی شهرها و مراکز مسکونی رشدی تدریجی توام با حفظ ارزش های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی با نیازهای تقریباً ثابت ساکنین داتشند. صنعت و رشد صنعتی به خودی خود مشکلی نداشته و می توانست با تفکر و برنامه ریزی تحت کنترل درآمده و در جهت رفاه بشر و توسعه شهرها و مراکز مسکونی به کار آید. ولی در اثر رشد صنعتی و منافع و سود بیشتری که تولید می کرد سرمایه از بخش کشاورزی به بخش صنعتی ورود و طبقه سرمایه دار شکل گرفت. سرمایه داران در جهت تأمین حداکثری منافع خود اقدام کرده و تأمین نیروی کار ارزان و بزار فروش توأم با عدم توجه به مسائل زیست محیطی و غیره همه جا از جمله شهرها را مورد تاخت و تاز قرار داد، نگاه آن ها به محل سکنی و زندگی مردم به عنوان کالا، حرکتی در جهت تخریب بافت های تاریخی شهرها بود و هست. اطلاعات این پژوهش از منابع: کتابخانه ای، مشاهدات میدانی و پرسنشامه ای می باشد. که این اطلاعات (که بخشی از آن کیفی می باشد ) تبدیل به کمی گردیده است. با روش علمی و منطقی مهار و در جهت منافع و معیشت ساکنان در بافت قدیمی کانالیزه و نشان دهد که سرمایه گذاری در مورد مسائل فرهنگی نیز می تواند سودآور باشد.

Keywords:

محور تاریخی فرهنگی , بافت فرسوده , بهسازی و احیا , قطعه واجد ارزش , مدل سازی به کمک کامپیوتر