لزوم توجه به فضای باز در پهنه مسکونی در ارتقا رضایتمندی

افزایش فرصت های رضایتمندی یکی از موارد ضروری نیازهای روانشناختی می باشد که عدم توجه به این مهم زندگی فردی و اجتماعی انسان را با مشکلاتی مواجه می سازد. افزایش مجتمع های مسکونی و آپارتمان نشینی در قرن حاضر که در پی افزایش جمعیت در ایران رخ داده، به یک مسئله اجتناب ناپذیر تبدیل شده است. مورد غفلت قرار گرفتن نیازهای روانی در طراحی مجتمع های مسکونی امروزی و صرفا تامین نیازهای فیزیکی منجر به ناهنجاری های اجتماعی می شود. در این پژوهش تلاش خواهد شد تا با توجه به مولفه های سازنده ی رضایتمندی ، افزایش تعاملات ساکنین در فضای باز مجتمع ها بررسی شود. به عبارتی دیگر، پژوهش حاضر بر آن است با جستجوی رابطه میان ویژگی های کالبدی، معنایی و عملکردی فضای باز مجموعه مسکونی و رضایتمندی میان ساکنین، با استخراج احکام تاثیرگذار بر این فاکتور در جهت ارتقاء تعاملات سرشار از رضایت و سرزندگی سبب بهبود روابط همسایگی گردد. بنابراین به منظور دستیابی به ویژگی های معماری تاثیرگذار بر رضایتمندی، با پرداختن به چگونگی تعامل انسان و فضا، مفاهیم و مبانی نظری استخراج و ساختار پژوهش از حوزه های روانشناسی-اجتماعی و معماری حاصل گردید. پس از دسته بندی و روند گزینش مجتمع های مسکونی جامعه هدف، اقدام به تهیه پرسشنامه گردید. سپس داده ها جمعآوری شدند تا بر اساس آن رابطه بین متغیرها برای آزمون فرضیههای تحقیق بررسی شود. دادههای جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارهای اس.پی.اس.اس نسخه 52 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. در نهایت نتایج و یافته ها بیانگر این است که هر سه عامل کالبدی، معنایی و عملکردی بر میزان رضایتمندی تاثیر معنیداری دارد که از میان این عوامل ، عوامل کالبدی بیشترین تاثیر و عوامل عملکردی کمترین تاثیر را در مقایسه با سایر عوامل داشتند.

Keywords:

رضایتمندی , روانشناختی , فضای باز , پهنه مسکونی