مهدی سبک رو - استادیار بخش مدیریت بازرگا نی دانشگاه یزد
علیرضا اسدزاده فیروزآبادی - دانشجو کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی دانشگاه یزد
احمدرضا اسدزاده فیروزآبادی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت صنعتی دانشگاه تهران

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها در صنعت ساخت و ساز بر توسعه پایدار می باشد. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارشناسان و مهندسان صنعت ساخت و ساز در منطقه 2 تهران می باشند و نمونه آماری توسط فرمول کوکران، برابر 100 نفر بدست آمد. در ابتدا ابعاد و مؤلفه های مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها شناسایی شده و سپس پرسشنامه ای بر مبنای ابعاد و مؤلفه های شناسایی شده تنظیم گردید. ابعاد شناسایی شده برای مسئولیت پذیری اجتماعی در صنعت ساخت و ساز شامل: بعد اخلاقی، بعد اقتصادی، بعد زیست محیطی، بعد قانونی و بعد اجتماعی می باشند. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی انجام شد. در بخش آمار توصیفی، ویژگی های جمعیت شناختی نمونه آماری شامل جنسیت، سن، تحصیلات و سابقه فعالیت؛ و در بخش آمار استنباطی، پرسشنامه ها و فرضیه ها توسط آزمون دوجمله ای و نرم افزار spss مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بخش توصیفی نشان داد که بیشتر پاسخ دهندگان مرد، سن 35 - 31 ، تحصیلات کارشناسی و سابقه فعالیت کمتر از 5 سال بوده اند. نتایج آزمون دوجمله ای نشان داد که به طور میانگین 5 / 88 درصد از پاسخ دهندگان برای بعد اخلاقی، 5 / 87 درصد از پاسخ دهندگان برای بعد اقتصادی، 5 / 77 درصد از پاسخ دهندگان برای بعد زیست محیطی، 75 / 77 درصد از پاسخ دهندگان برای بعد قانونی و 75 / 85 درصد از پاسخ دهندگان برای بعد اجتماعی مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها در صنعت ساخت و ساز و تأثیر آن بر توسعه پایدار موافق بوده اند. بنابراین بیشترین موافقت نمونه آماری برای بعد اخلاقی می باشد. لذا می توان نتیجه گرفت که مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها به لحاظ مسئولیت اخلاقی، در صنعت ساخت و ساز، بیشترین تأثیر را بر توسعه پایدار می گذارد.

مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت ها، صنعت ساخت و ساز، توسعه پایدار