بررسی کیفی آموزش سناریومحور بر خلاقیت دانشجویان معماری با تاکید بر روانشناسی فرم و روانشناسی اجتماعی

زمینه: آموزش وسیله ای است كه برای بهبود فرایند یادگیری استفاده می شود و امروزه بررسی روش های نوین آموزشی كه ابعاد روانی فراگیران را نیز درنظر می گیرند، مورد توجه بسیاری از پژوهشگران قرار گرفته است. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی كیفی آموزش سناریو محور بر نحوه طراحی دانشجویان معماری با واسطه گری طرحواره های ذهنی می باشد. روش: پژوهش حاضر كه به روش توصیفی پیمایشی انجام شده، حاصل تأمل در گزارش ثبت فرآیند تدریس در كارگاه طراحی معماری با موضوع پیشنهادی «طراحی ویلای من» است. در این پژوهش 52 دانشجوی معماری دانشگاه تهران شركت نمودند و عملکرد طراحی آنها طی یک دوره آموزش ۶ هفته ای (یک جلسه 4 ساعته در هفته) به روش سناریونویسی مورد ارزیابی كیفی قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان می دهد ویژگی های طراح (خلاقیت، توانایی، اهداف و روی آوردها) بر كل فرآیند سناریونویسی مؤثر است. در روند سناریونویسی، نوع سناریو (فضاها، شرح فعالیت، تجسم زمینه و سایر موارد مرتبط ) بر مراحل بعد تأثیرگذار است و درصد گرایش افراد پس از آموزش سناریومحور به سمت رویکردهای روانشناختی فرمی (55.77 درصد) و روانشناختی اجتماعی (28.85 درصد) بیشتر شده است. نتیجه گیری: فرآیند آموزش سناریونویسی ضمن كاهش بار حافظة فعال، شکل گیری طرحواره از انواع پاسخ به انواع مسایل طراحی كه هدف اصلی آموزش طراحی است، تسهیل می كند. در انتها نتیجه گیری می شود كه راهکارهای ارتقای آموزش سناریونویسی كه می تواند در آموزش معماری مورد استفاده قرار گیرد، شامل استفاده از سناریوهای متنوع و دادههای متنوع از سناریوها، تجسم فضا، ارتقای توانش ایده آفرینی و تمرین سناریونویسی است.

Keywords:

آموزش , خلاقیت , سناریونویسی , طراحی معماری