علی علی بازی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمودرضا شیراوند - استادیار، دانشکده عمران، آب و محیط زیست، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمد غلامی - استادیار، دانشکده عمران، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران

سیستم های برگشت پذیر سیستم های جدیدی هستند که برای مقاومت در برابر بارهای زلزله طراحی می شوند. سیستم های نوین برگشت پذیر در اتصالات بحرانی طوری طراحی شده اند تا در سطح خاصی از بارگذاری جانبی از حالت پس کشیده خارج شده و پس از نیروی پس کشیدگی شکافی (گپ) بین اعضا موجود در اتصالات ایجاد شود و اتصال بدون آسیب سازه ای شروع به باز شدن کند. کابل های پس کشیده جهت اعمال یک نیروی بازگرداننده برای بازگشت اتصال به حالت بسته (اول) خود و المان های میراکننده انرژی که با تغییر شکل در هنگام باز شدن اتصال سبب استهلاک انرژی می شوند. در این تحقیق به بررسی انواع اتصالات برگشت پذیر ارائه شده و آزمایش شده توسط محققین مختلف و کارکرد اتصالات پرداخته شده ا ست. نتایج مدل های آزمایشگاهی و مدل های عددی بصورت گرفته نشان دهنده برتری این نوع اتصال نسبت به سایر اتصالات معمولی قاب های خمشی بوده است و بیانگر این مسئله می باشد که با صرف هزینه تعمیرات جزئی سازه به حالت بهره برداری (حالت اول) برگردانده خواهد شد. در مورد اتصالات ارائه شده ظاهراً بهترین مدل، مدل اتصالات پس کشیده با پین های ساعت شنی بوده که تا نسبت های تغییر مکان بسیار بالا توانایی برگرداندن سازه به جای اول خود را دارد. در مورد اتصالات اصطکاکی (پیچی) پس کشیده باید درنظر داشت که بعد از بارگذاری کرنش پسماند جزئی در این اتصال خواهد ماند و در بارگذاری های مجدد باید این مورد درنظر گرفته شود.

اتصالات پس کشیده، سیستم های برگشت پذیر، المان میراکننده انرژی، مدل های آزمایشگاهی