تاثیر شیوه های نوین آموزش مهارت نوشتاری بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی منطقه ۷ شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر شیوه های نوین آموزش مهارت نوشتاری بر پیشرفت تحصیلی و خود کارآمدیدانش آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی شهر تهران انجام شده است. از نظر هدف، این پژوهش کاربردی است، از نظرجمع آوری داده ها، کمّی و از نظر روش و ماهیت از نوع توصیفی (پیمایشی) است. جامعه آماری پژوهش را تمامیدانش آموزان مقطع ابتدایی پایه ششم منطقه 6 شهر تهران تشکیل داده اند (7256=N). حجم نمونه مطابق جدول«مورگان» 364 نفر بود. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خودکارآمدی شرر (1982)دارای 17 ماده و ضریب آلفای 0/75 و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی هرمنس (2000) دارای 60 گویه و ضریب آلفای 0/83و پرسشنامه مهارت نوشتاری موسی پور (1388) دارای 7 گویه و ضریب آلفای 0/79 بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها ازآزمون های کولموگروف اسمیرنف (K-S) و کراسکال والیس استفاده شد. نتایج نشان داد که شیوه های نوین آموزش مهارتنوشتاری بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان پایه ششم مقطع ابتدایی شهر تهران تاثیر دارد و در واقع،دانش آموزانی که مهارت نوشتاری بیشتری از طریق شیوه های نوین آموزش مهارت نوشتاری دریافت کرده اند، از پیشرفتتحصیلی و خود کارآمدی بیشتری برخوردار هستند.

Keywords:

مهارت نوشتاری , پیشرفت تحصیلی , خودکارآمدی