پیاده سازی الگوی توسعه ی شهری مشارکت محور با رویکرد بازتفکیک اراضی )نمونه موردی غرب مشهد)

حدود یک سوم جمعیت شهر مشهد در حاشیه ها سکونت داشته و عواقب منفی این حاشیه نشینی از جمله رشد ناموزون شهری و عدم تحقق کاربری های اراضی منطبق بر طرح های توسعه شهری باعث کاهش کیفیت خدمات توزیع شده به شهروندان در این شهر گردیده است. یکی از اراضی واقع در محدوده ی شهر مشهد، به اراضی پلاک ثبتی 176 مشهد مشهور است که مساحتی بالغ بر 2,380,000 مترمربع را در بر می گیرد. کاربری اراضی مذکور در طرح های بالادستی توسعه ی شهری عمدتا0 فضای سبز و خدماتی تعریف شده و همین موضوع باعث گردیده تا شهرداری مشهد دربازه ی زمانی 10 ساله، فرآیند تملک این اراضی را آغاز، و تا کنون سهام مشاعی 4356 نفر (با مساحتی بالغ بر 1,510,000مترمربع) از میان 5850 مالک مشاعی را خریداری نموده است. با توجه به محدودیت شهرداری در تامین منابع مالی و بالاگرفتن اعتراضات مردمی در این خصوص، پیاده سازی سه سناریو .1) صفر، .2 پایه و .3 بیشینه ) جهت ادامه ی فرآیند تملک و آزادسازی اراضی طراحی و تعریف گردیده است که در تحقیق حاضر بر آنیم تا واکنش باقی مانده مالکین و کارشناسان خبره ی شهری را در خصوص هر یک از این سناریوها مورد سنجش قرار دهیم.

Keywords:

شهرداری مشهد , حاشیه نشینی , بازتنظیم مجدد زمین , تملک , توسعه پایدار شهری