مدیریت سیلاب: مدرن سازی یک تجربه تاریخی، فناوری بومی سازه های قنات روستای دزک سراوان

یکی از مهم ترین فناوری های بومی در منطقه بلوچستان که کمتر بدان توجه شده است، سازه های مرتبط با منابع آبی از جمله قنات ها می باشند. در طی پروژه میدانی روباهک- دزک شهرستان سراوان در تابستان 1397 ، تیم باستان شناسی تحت سرپرستی مهدی مرتضوی موفق به شناسایی تعداد قابل توجهی از قنات ها گردید که برخی از آنها احتمالا در زمان های بسیار دور مورد استفاده قرار گرفته بودند. برخی از این قنات ها در حاشیه مسیل ها قرار گرفته اند که تصور می شود در دوره فعالیت در راستای مدیریت سیلاب مورد بهره برداری قرار می گرفتند. با توجه به قابلیت هایی که دانش الگوریتم یک در اختیار معماری قرار داده می توان با استفاده از راهکار توسعه پارامترها و استفاده از الگوریتم ها، راه حل مناسبی در راستای مدیریت مشکلات ناشی از ناهنجاری های محیطی از جمله مدیریت سیلاب از طریق تجهیز سازه های قنات را ارائه داد. در واقع بهره گیری ازجریان های سیلاب و مسیردهی آن به سمت ساختارهای باستانی قنات در این مناطق می تواند راه حلی مناسب جهت مدیریت بحران سیلاب باشد. از این رو در پژوهش پیش رو با هدف مدیریت سیلاب به منظور احیای یکی از وظایف سازه های قنات ها در منطقه مورد مطالعه، روستای دزک سراوان، و با استفاده از داده های میدانی برگرفته از پروژه روباهک-دزک و اطلاعات کتابخانه ای با بهره گیری از نرم افزار طراحی الگوریتمیک (پلاگین گرس هاپر در محیط نرم افزار راینو) و تحلیل سیالات (انسیس)، راهکارهایی جهت مدیریت سیلاب با ساخت سطحی الگوریتم یک جهت مدیریت و کنترل سرعت و فشار جریان سیلاب و جهت دهی آب به داخل قنات در جهت احیای دوباره این سازه ها در این مناطق ارائه می شود.

Keywords:

روباهک-دزک , سراوان , طراحی الگوریتمیک , تجارب تاریخی , مدیریت سیلاب , سازه قنات