مطالعه سوادبصری نقوش سفال های دوره باکون تپه رحمت آباد فارس

مطالعه سفال های منقوش برآمده از تفکرات و باورهای مردم باستانی می تواند مبتنی بر تحلیل و طبقه-بندی مواد فرهنگی باشد که معمولاً در بررسی های سطحی و کاوش های باستان شناسی به دست می آید و نقوش سفال های به دست آمده از کاوش های تپه رحمت آباد در فارس را یکی از موارد فرهنگی شناخت تفکر جامعه آن دوران می توان در نظر گرفت. این محوطه باستانی که دارای لایه هایی از دوره های نوسنگی بی سفال در هزاره هشتم ق.م تا دوره های جدیدتر هخامنشی است، دربردارنده مرحله فرهنگی باکون میانی (دوره گپ) و باکون الف می باشد. تنوع فرم سفال ها و نقش مایه های به کار رفته در سفال های این دوره تپه رحمت آباد، در طیفی از نقوش خطی و هندسی ساده تا نقوش گیاهی و جانوری وانسانی است که غنای فرهنگی این محوطه و دارا بودن ارتباطات فراوان با جوامع و تپه های باستانی دیگر منطقه و فرامنطقه ای را نشان می دهد. اگر فن و هنر سفالگری در پیش از تاریخ در قالب یک کار باستان شناختی تعریف می شود از منظر هنرهای بصری این مسئله بالطبع مقداری از ماهیت و ذات موضوع را تغیر و جنبه هایی چون مسیر تحول سفالگری از دید مبادی سوادبصری سفالینه ها توسط هنرمند آن دوران، با توجه به الگوهای مطالعاتی پیش رو را مورده توجه قرار می دهد. در این پژوهش با مطالعه مقایسه ای بین فرم و نقوش سفال های بدست آمده از تپه رحمت آباد با دیگر محوطه های پیش از تاریخی فارس به این پرسش پرداخته شده است که نقوش دوره باکون تپه رحمت آباد جنبه تبلیغاتی و قدرت نمایی حاکمیت را در آن دوران داشته است؟ با توجه به مطالعه تطبیقی و مقایسه نقوش می توان به این فرضیه نزدیک شد که ارتباط نقوش با فرهنگ و افکار مردمان پیش از تاریخ تپه رحمت آباد و ارتباط نقش و فرم ظروف از منظر سبک شناسی نقوش و تاثیر اقلیم محیطی منطقه بر روی نقوش به گونه ای سیستم تبلیغاتی بوده است از سوی نظام طبقاتی این دوره که قدرت، افکار و عقاید خود را به دیگر مناطق ارسال

Keywords:

تل باکون , تپه رحمت آباد , تبلیغات , نظام طبقاتی , سوادبصری