پیش بینی تاب آوری بر اساس روابط والد فرزندی با میانجی گری عزت نفس در دانشجویان

تاب آوري به عنوان فرایند مقابله و سازگاري موفقیت آمیز در برابر شرایط چالش بر انگیز و تهدید کنندهزندگی، سازه اي چند بعدي است که عوامل داخلی همچون عزت نفس و عوامل خارجی مثل خانواده وروابط والد-فرزند در تبیین آن نقش دارند. هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی گري عزت نفس دررابطه ي بین روابط والد فرزند و تاب آوري دانشجویان بود. براي این منظور، طی یک پژوهش توصیفی ازنوع همبستگی، 357 نفر از دانشجویان دانشگاه شاهد به روش نمونه گیري در دسترس انتخاب و باپرسشنامه هاي تاب آوري کانر و دیویدسون (2003)، روابط والد- فرزندي فاین و همکاران (1983) وعزت نفس روزنبرگ (1965) مورد ارزیابی قرار گرفتند . نتایج تحلیل مدل یابی معادلات ساختاري بارویکرد کمترین مربعات جزیی، نشان داد که مدل مفهومی پیشنهادي در جامعه ي آماري پژوهش ازبرازندگی لازم و کافی برخوردار بوده و نقش عزت نفس در بین روابط والد فرزند و تاب آوري معناداراست. تاثیر مستقیم روابط والد فرزند بر متغیر تاب آوري و عزت نفس و همچنین تاثیر مستقیم عزت نفس برتاب آوري به صورت مثبت و معنادار است. همچنین نتایج آزمون بوت استراپ نشان داد که روابط والدفرزندي به شکل غیر مستقیم هم به واسطه ي عزت نفس، قادر است تاب آوري را پیش بینی کند. بنابراینپژوهش می توان اینگونه نتیجه گرفت که وجود روابط گرم و صمیمی بین والدین و فرزندان در محیطخانوادگی، ضمن افزایش عزت نفس، نیرومندي تاب آوري آنان را نیز ارتقا می بخشد.

Keywords:

روابط والد فرزندی , عزت نفس و تاب آوری