از تحلیل تا پذیرش

در روان کاوي سنتی، مفهوم "خود" یا ایگو جایگاه ویژه اي دارد و در مسیر رشد، در تعامل با نیازها،غرایز، کشش ها از یک طرف و از سوي دیگر مقتضیات محیطی، تحولات و تکامل هاي بسیار، شکل مییابد. شکل گیري "خود" تکاملی است و در بدو تولد وجود ندارد اما بتدریج به تکامل می رسد. یکی ازرخدادهاي دوران رشد، گذر از مراحل رشد روانی-جنسی است و در شرایطی ممکن است تثبیت هاییصورت پذیرد که بسیار در این تکامل نقش اساسی دارند و ممکن است روند تکاملی را دچار وقفه سازد؛این وقفه در تمام عمر بصورت تکراري در پاسخ به الزامات محیطی بروز می یابد و سازگاري فرد را دچارمشکل می سازد. این درحالی است که هدف کلی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش که مخلوطی از 4رویکرد ذهن آگاهی، پذیرش، تعهد و تغییر رفتار است به دنبال رسیدن به انعطاف پذیري روانی است بهگونه اي که نیاز به حذف یا از بین بردن احساس بد نباشد بلکه به رغم وجود این احساس فرد به سويرفتار مبتنی بر ارزش اندیشیده، حرکت کند. از این نظر، سایکوپاتولوژي از نظر اکت، رنج روانی فرد بهدلیل افسردگی یا اضطراب نیست بلکه اساس رنج همجوشی با افکار (آنچه که می اندیشم واقعیت است)؛اجتناب از تجربه درونی، اجتناب تجربه اي؛ سعی در حذف یا کم کردن تجربیات ذهنی ناخوشایند؛زندگی در حسرت گذشت ه یا ترس از آینده؛ چسبیدن به تصویري نادرست از خود (بر اساس روایتیتحریف شده و تمرکز بر ناتوانی ها)؛ واضح نبودن ارزش ها و تمرکز صرف بر مشکلات؛ بی عملی، اجتناب وتکانشی رفتار کردن است. در آسیب شناسی اکت، به نوعی به فرایندهاي "خود" پرداخته شده و در مقایسهبا رویکردهاي سنتی که بیشتر هدفشان تغییرات محتوایی در "خود" بوده است، درمان اکت را می توان بهنوعی رهایی از "خود" دانست.

Keywords:

اکت , خود , پذیرش و روانکاوی