بررسی تطبیقی استفاده نمادین از عنصر آب در اشعار بیدل دهلوی و استفان مالارمه، شاعر فرانسوی

مکتب سمبولیسم یا نمادگرا یی، در قرن نوزدهم در فرانسه با آثار شارل بودلر آغاز شد. پیروان این مکتب شعر وموسیقی و تصویر را در هم آمیخته، از واقعیت عینی دور شده و با کمک احساس و تخیل، به واقعیت ذهنی می-پردازند. استفان مالارمه از پیشگامان این مکتب در فرانسه است، در دیگر کشورها، شاعران دیگری نظیر بیدل دهلوی،شاعر پارسی گوی هندوستان، به استفاده از نمادها در شعر و ادبیات توجه و یژه ای اذعان داشتند. پژوهش حاضر درنظر دارد، استفاده از نماد ویژه آب و یا مشتقات آبی همچون دریا، موج، رودخانه، اشک و ... را در نزد این دو شاعربررسی کند و تحلیلی روی وجوه مختلف استفاده از این نمادها در ادبیات غرب و شرق داشته باشد. چرا که بی شکعنصر آب از مهمترین عناصر در همه زمینه های زندگیست. این تحلیل با بهره مندی از منابع موضوعی و تطبیقیفارسی و فرانسوی، به روش کتابخانه ای، و همچنین استفاده از منابع موثق اینترنتی، انجام می شود. هدف بررسیتطبیقی المان نمادین آب، در اشعار بیدل دهلوی شاعر پارسی گوی و استفان مالارمه شاعر فرانسوی است.

Keywords:

نماد , آب , مشتقات آب , شعر , ادبیات , ارزش