رابطه کاربرد نشانگر های تدریس اثربخش در درس علوم پایه ششم با موفقیت خواهی و نگرش علمی دانش آموزان

هدف تحقیق حاضر عبارت است از بررسی رابطه کاربرد نشانگرهای تدریس اثربخش در درس علوم پایه ششم با موفقیت خواهی و پرورش نگرش علمی دانش آموزان . این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه جمع آوری اطلاعات توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه معلمان و دانش آموزان دختر و پسر پایه ششم ابتدایی ناحیه 1 ارومیه می باشد. باتوجه به حجم جامعه آماری و با استفاده از جدول نمونه گیری مورگان تعداد 40 نفر معلم و 356نفر دانش اموز انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه تدریس اثر بخش، پرسشنامه موفقیت خواهی و نگرش علمی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو نرم افزار spssو HLM استفاده شد. نتایج عبارت است از: پارامتر واریانس موفقیت خواهی در بین کلاسهای مختلف در سطح معنی دار است. نشانگری های تدریس اثربخش پیش بینی کننده پراکندگی موفقیت خواهی در بین کلاسها هستند. واریانس پرورش نگرش علمی در بین کلاس ها معنی دار بوده و در نتیجه مقداری از واریانس این متغیر ناشی از تفاوت بین کلاس ها است. نشانگری های تدریس اثربخش پیش بینی کننده پراکندگی پرورش نگرش علمی در بین کلاسها هستند.

Keywords:

تدریس اثربخش , موفقیت خواهی , پرورش نگرش علمی , پایه ششم