اثربخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی بر انگیزش پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان

تحقیق حاضر سعی دارد به بررسی اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی بر انگیزش پیشرفت و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان بپردازد، روش تحقیق استفاده شده در این پژوهش، روش گروه کنترل با پیش آزمون –پس آزمون است که جزء روش های نیمه آزمایشی است. هدف استفاده از این روش ازریابی اثر بخشی روش تدریس مبتنی بر یادگیری ترکیبی در انگیزش پیشرفت واهمال کاری تحصیلی دانش آموزان دختردوره ابتدایی است. جامعهی آماری کلیه دانش آموزان دختر ابتدایی شهر ریگان می باشد و نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای انجام و تعداد 50 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید(25نفر آزمایش و 25 نفر کنترل). ابزار اندزه گیری تحقیق حاضر پرسشنامه استاندارد انگیزش پیشرفت هارتر((1980 و اهمال کاری تحصیلی سولومون((1984 می باشد که روایی آن مور تایید اساتید و پایایی آن به ترتیب با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ 0/80 و 0/75 برآورد وتایید گردیدودوره آزمایشی تحت عنوان مدل های ترکیبی در 6جلسه، 30 دقیقه ای بصورت مجازی اجرا گردید ، ماحصل یافته ها نشان داد که روش تدریس مبتنی بریادگیری ترکیبی برانگیزش پیشرفت واهمال کاری تحصیلی دانش آموزان تاثیر گذار می باشد .

Keywords:

یادگیری ترکیبی , انگیزش پیشرفت , اهمال کاری تحصیلی .