بررسی تاثیر روش های تدریس بر میزان پیشرفت دانش آموزان در یادگیری روخوانی آیات قرآن کریم

یادگیری روخوانی صحیح آیات قرآن، یکی از مهمترین اهداف اعتقادی برنامه درسی دوره ابتدایی است. شایسته است دانش آموزان ابتدایی در دوره دوم، بتوانند آیات قرآنی در کتاب درسی خود را صحیح، روان، و جذاب قرائت کنند. با توجه به تاکید برخی از معلمان بر استفاده از روش هایی سنتی در آموزش قرآن، هدف این تحقیق بررسی تاثیر روش های تدریس دانش آموز محور و مبتنی بر تکتولوژی در تدریس آیات قرآن است. تحقیق با طرح کمی و از نوع نیمه آزمایشی است. جامعه آماری، دانش آموزان پسر در کلاس چهارم ابتدایی بود و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای سه کلاس به صورت تصادفی انتخاب شدند. در ابتدای سال تحصیلی مهارت روخوانی دانش آموزان با فرم مورد استفاده در محافل قرآنی مورد ارزیابی قرار گرفت. نمرات دانش آموزان نشان داد توانایی روخوانی دانش آموزان در یک سطح و نزدیک به هم می باشد. یکی از کلاس ها با روش" سنتی"، کلاس دوم با استفاده از "تمرین های نوشتاری" و کلاس سوم با روش "یادگیری معکوس"3، کتاب درسی قرآن را تدریس کردند. در پایان نیم سال اول مهارت روخوانی دانش آموزان هر سه کلاس مورد ارزیابی قرار گرفتند. با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه، داده های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد میانگین نمرات دانش آموزان در سه کلاس با همدیگر تفاوت معنا داری دارند و این تفاوت به نفع دانش آموزانی بود که از تمرین های نوشتاری و روش تدریس یادگیری معکوس در کلاس قرآن استفاده کرده بودند.

Keywords:

روش تدریس سنتی , روش تدریس نوشتاری , یادگیری معکوس , روخوانی