بررسی و تعیین اثربخشی آموزش غیررسمی الکترونیکی شهروندی و مقایسه آن با روش آموزش غیررسمی حضوری در سازمان

با توجه به اهمیت آموزش شهروندی در جوامع تاکید برا موزش غیررسمی ومادام العمر در جهان و وجود امکانات آموزشی در سازمان ها و ادارات دولتی و خصوصی پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش غیررسمی الکترونیکی شهروندی و مقایسه آن با روش آموزش حضوری بریادگیری کارکنان شهرداری تهران سال 1388 انجام گرفته است این پژوهش یک تحقیق کاربردی توسعه ای از نوع نیمه تجربی با طرح پیش ازمون پس ازمون دو گروهی می باشد جامعه اماری شامل کل کارکنان دو مرکز فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری تهران و مرکز مطالعات و برنامه ریزی شهر تهران و نمونه اماری 114 نفر از کارکنان رسمی دو مرکز هستند که داوطلبانه ثبت نام نموده و بصورت بلوک بندی تصادفی به دو گروه الکترونیکی و غیر الکترونیکی تقسیم شدند. داده ها در دو مرحله از هر دو گروه جمع اوری گردید. گروه غیر الکترونیکی 4 جلسه آموزش حضوری و جزوه مهارتهای ارتباط شفاهی را دریافت نمودند. گروه دیگر محتوای دوره را بصورت الکترونیکی دریافت نمودند. ابزار گرداوری داده ها، پرسشنامه ای محقق ساخته بود. داده ها پس از جمع اوری با استفاده از اماری توصیفی و استنباطی درنرم افزار اماری SPSS v.11 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشان داد که هر دو روش آموزش الکترونیکی و غیرالکترونیکی بریادگیری کارکنان موثر بوده اما روش الکترونیکی تاثیر بیشتری داشته است sig=0/001 همچنین از بین متغیرهای اجتماعی بین متغیر رشته تحصیلی در گروه غیر الکترونیکی و میانگین نموره یادگیری اختلاف معنادار مشاهده گردید.

Keywords:

یادگیری الکترونیکی , آموزش غیررسمی , آموزش شهروندی , آموزش مهارتهای ارتباط شفاهی , شهرداری تهران