زهیر تویسرکانی راوری - دکتری ریاضی محض، دبیر ریاضی اداره آموزش و پرورش شهرستان زرند استان کرمان
مهدی روناسی - دانشجوی دکتری ریاضی، دبیر ریاضی اداره آموزش و پرورش شهرستان زابل
مجتبی ابراهیمی - دانشجو معلم دانشگاه فرهنگیان پردیس شهید مطهری

هندسه یکی از مفاهیم ریاضی است که علاوه بر ارزش آن در ریاضیات، به دلیل موثر بودن در تقویت ذهن و تفکر دانش آموزان اهمیت بسیاری دارد، اما متأسفانه بسیاری از دانش آموزان در این شاخه از ریاضیات با مشکل رو به رو هستند. در این مقاله سعی شده به بحث درباره تدریس هندسه در مقطع ابتدایی بدون توجه به اشکال هندسی و ویژگی های آنها بپردازد. برای این منظور به صورت اجمالی به ون هیلی به عنوان یک نظریه توسعه ای-تحولی در یادگیری هندسه پرداخته شده. هدف پرداختن به این نظریه نیست و فقط به بخشی از این نظریه پرداخته شده که سطوح یادگیری هندسه در دبستان را شامل می شود. علاوه بر پرداختن به نظریه ون هیلی و وضعیت دانش آموز در هر کدام از سطوح، پیشنهادهایی برای ارتقای دانش آموزان دبستانی از میان این سطوح به سطح بالاتر ارائه گردیده.بنا بر مدل ون هیلی جهت ارتقای سطح دانش آموزان باید از شیوه های فعال و مشارکتی بهره برد و بجای آموزش مفاهیم و تربیت ماشین حساب، با درگیر کردن دانش آموزان سطح یادگیری آنها را بالاتر ببریم نه سطح دانش آنها را.

آموزش، هندسه، دبستان، نظریه ون هیلی