امیررضا صادقیان - دانشجوی دکتری معماری، واحد پروفسور حسابی، دانشگاه آزاد اسلامی، تفرش، ایران
سعید میرریاحی - دانشیار معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

يكي از راهكارهايي كه ميتوان جهت ارتقاي كيفيت آموزش معماري متصور شد، برقراري پيوند ميان عرصة نظر و عمل، ياميان نفس طرا حي معماري با واقعيت اجرا، با هدف توجه توامان به عرصة طراحي دركارگاهه اي طراحي معماري و سطحكاغذها با كارگاه هاي ساخت و طراحي اجرايي است. پژوهش حاضر با هدف كلي بازنگري در برنامه درسي رشته مهندسيمعماري براي انطباق بيشتر با نيازهاي بازار كار در اين رشته صورت گرفته است . روش پژوهش كيفي است و براي جمع آورياطلاعات از مصاحبه نيمه ساختار يافته و عميق با فارغ التحصيلان و دانشجويان استفاده شد . جامعه آماري ، فارغ التحصيلانو دانشجويان رشته مهندسي معماري دانشگاه علم و هنر يزد و دانشگاه آزاد اسلامي واحد تفرش بوده است . نتايج نشان دادوضعيت فارغ التحصيلان رشته مهندسي معماري با توجه به نيازهاي بازار كار، در حيطه دانشي در حد مطلوب، مهارتي در حدنامطلوب و نگرشي نسبتاً مطلوب ارزيابي ميباشد. همچنين افزودن واحد كارآموزي، طرح منظر و روان شناختي معماري،اختصاص دروس عمومي ويژه اين رشته، افزودن دروس عملي به برخي دروس نظري و تاكيد بيشتر بر دروس ساختمان 1و 2،طراحي فني، تنظيم شرايط محيطي، آشنايي با تاريخ معماري ، مقدمات طراحي 1-2 و 3 و مصالح ساختماني از طريق افزايشتعداد واحدها به وضعيت خروجي هاي رشته مهندسي معماري بهبود خواهد بخشيد.

برنامه درسی، رشته مهندسی، آموزش عالی، بازار کار در ایران