بازتعریف قابلیت های محیط در راستای اجتماع پذیرسازی محیط های آموزشی (نمونه مطالعاتی، دبستان شهید بهشتی)

به منظور ایجاد محیطی مناسب برای انسان، تعاملاتش و اجتماع پذیر ساختن فضا، نیاز به شناخت هرچهبیشتر رابطه میان این سه وجود دارد. رابطه ی که می تواند شرایطی را فراهم سازد که استفاده کنندگان درآن بتوانند به میزان زیادی از فضا بهره ببرند. زمانی که استفاده کنندگان از فضا، گروه خاص و ویژهای باشندالزامات محیطی دقیقتری را طلب میکند. یکی از این گروههای حساس اجتماعی، کودکان هستند که باید بهالزامات خاصی به فضاهای اجتماعی آنها گردد، یکی از عمدهترین این الزامات، توان اجتماعپذیری این محیطهااست. فضاهای اجتماعپذیر جزو فضاها و کالبدهایی هستند که کانونهایی را برای فعالیتهای پویا، درقسمتهای مشخصی از فضا فراهم میآورند. پژوهش حاضر با هدف استخراج قابلیتهایی از محیط که الزاماتاجتماع پذیری در محیطهای آموزشی برای کودکان را فراهم میآورد، شکل گرفت. بهمنظور رسیدن به اینهدف، ابتدا از ادبیات پژوهش شش عامل "کالبدی"، "غیر کالبدی"، "شخصیتی"، "اجتماعی"، "فرهنگی" و"حسی" بهعنوان قابلیتهای هر محیط در قالب مدل مفهومی تحقیق به منظور اجتماع پذیرتر کردن فضاهاتبیین شد. سپس با استفاده از معادلات ساختاری و نرم افزار spss نتایج تحلیل شده است.

Keywords:

اجتماع پذیری , محیط های آموزشی , کودکان , دبستان شهید بهشتی