پارادایم پدیدار شناسی حواس پلاسما در باغ ایرانی

رویکرد پدیدار شناسی یکی از ارزشمندترین دستاوردهای دنیای اندیشه در قرن بیستم است، و جایگاه آن در مباحث معماری معاصرایران کم رنگ است. لذا این مقاله در جستجوی بررسی این رویکرد به خصوص پدیدار شناسی حواس پلاسما در باغ های معماریکشورمان می باشد. به عبارتی دیگر، می توان بیان کرد که پدیدارشناسی راهکاری است که به معمار یاری می رساند تا بتواند اثر خود راهر چه بیشتر در حیطه ی ادراك حسی مخاطب ها قرار دهد. باغ ایرانی، به عنوان یکی از فضا ها و عناصر شناخته شده و والا مرتبهمعماری ایران در سطح جهان مورد توجه بوده است. باغ ایرانی، پدیده ای فرهنگی، تاریخی و کالبدی در سرزمین ایران است که در آنگیاه، آب و ابنیه در نظام های معماری مشخصی با هم تلفیق شده و در ارتباط می باشند. بدین خاطر محیطی مطلوب، امن و آسوده رابرای انسان به وجود می آورند .مقاله حاضر سعی بر آن دارد با روش تحلیلی- توصیفی و استدلال قیاسی و با مطالعات کتابخانه ای بهتحلیل کلیه حواس انسان، از جمله حس بینایی، شنوایی، بویایی، لامسه و چشایی در باغ ایرانی بپردازد. بنابراین می توان گفت که غایتاولیه ساخت باغ ایرانی لذت جویی بوده است اما این غایت با گذشت زمان با غایت معنایی ترکیب شده و غایت نهایی به صورت یکبهشت مقدس نمود یافته است.

Keywords:

دیدار شناسی , پدیدار شناسی حواس پلاسما , ادراک حسی , باغ ایرانی