ادریس رستمی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی، دانشگاه خوارزمی، تهران

برنامه درسی به عنوان یکی از ستونهاي الزامی سازه علوم تربیتی نقش بی بدیلی در عملکردهاي تربیتی داشته است وقتی پا را از قلمرو رسمی بودن بیرون گذاشته و فرایندهاي غیررسمی را در برگرفته است. برنامه درسی به منزله ظرف و ظرفیتی درگرفته شده است که کارکردهاي چندگانه پیداکرده و درصدد برآمده تا همه اتفاقهاي آموزشی آشکار و پنهان و شکل عملی شدن انتظارات و مقاصد آموزشی را در خود جاي میدهد. برنامه درسی به منزله یک فرایند، میخواهد مسیري باشد که آغاز و پایان جریان یادگیري و آموزش را به هم پیوند دهد. در واقع هر نظام آموزشی در تلاش است تا از طریق طراحی و تدوین برنامه هاي درسی مشخص انواع مختلف دانش و مهارتهایی از جمله مهارتهاي اجتماعی را به دانش آموزان انتقال داده و آنها را براي بر عهده گرفتن نقشها و مسئولیتهایشان در زندگی واقعی آماده سازد. دانش آموزان در نظامهاي آموزشی، تجارب بسیار ارزشمندي را فرامیگیرند که بخش اعظم آنها در برنامه هاي درسی طرح ریزي شده، مشخص نیست. لذا دانش آموزان بیش از آنکه به صورت نظام مند و سازمان یافته از طریق مدارس و به واسطه معلمان به آنها آموزش داده میشود و یاد میگیرند. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی رابطه بین برنامه درسی پنهان و رشد مهارتهاي اجتماعی دانش آموزان میباشد، از لحاظ هدف کاربردي و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه معلمان شهرستان پاوه تشکیل داد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهاي آماري کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون استفاده گردید. نتایج نشان داد، نتایج همبستگی بین برنامه درسی پنهان و رشد مهارتهاي اجتماعی دانش آموزان گویاي رابطه مثبت، و مستقیمی بین آنان میباشد. در واقع، با افزایش ابعاد برنامه درسی پنهان و رشد مهارتهاي اجتماعی دانش آموزان نیز افزایش خواهد یافت و برعکس r=0/78) و .(P≤0/01

برنامه درسی پنهان، دانش آموزان، رشد مهارت اجتماعی، ابتدایی.