بهره برداری، نگهداری و مدیریت شبکه های آبیاری و زهکشی؛بررسی تغییر رویکرد از مدیریت دولتی به غیردولتی در ایران

توسعه پایدار بخش کشاورزی و تأمین امنیت غذایی هر کشور (ب ه ویژه کشور های جهان سوم )، یکی از ع وامل مؤثر در توسعه اقتصادی آن کشور می باشد . توسعه بخش کشاورزی نیز خود در گرو تأمین به اندازه و به موقع آب برای نیاز محصولات کشاورزی و استفاده بهینه از منابع آبِ آبیاری است. تعداد زیادی از کشو رها از جمله کشور ایران، در نواحی نیمه خشک و خشک جهان قرار دارند. از ای نرو، استفاده بهینه از منابع آب و تأسیسات آبیاری، جزو اهداف مهم دست اندرکاران مدیریت منابع آب در ایران بوده و در این زمینه، بهره برداری، نگهداری و مدیریت مناسب شبکه های آبیاری و زهکشی حائز اهمیت فراوان می باشد . با توجه به اینکه در احداث شبکه ه ای آبی اری منابع مالی زیادی هزینه می شود ، لذا بهره برداری صحیح و استفاده اصولی از شبکه های آبیاری و زهکشی در توسعه مناطق روستایی کشور از اهمیت فراوان ی برخوردار است. تا دو دهه پیش در ایران، بهره برداری و نگهداری شبکه های آبی اری و زهکشی به شکل امانی و توسط شرکت های آب منطقه ای (تحت عنوان کلی امور بهر ه برداری شبکه های آبیاری) انجام می شد ولی با ایجاد شرکت های بهره برداری از شبکه های آبیاری ، خدمات یادشده از سوی شرکت های آب منطقه ای به این شرکت ها به عنوان شرکت های تأمین کننده خدمات فنی بهره برداری و نگهداری، واگذار شده است. در چند سال گذشته، رویکرد دست اندرکاران مدیریت منابع و تأسیسات آبی در ایران وارد مرحله جدیدی شد، به طوری که ایجاد ظرفیت های لازم در بخش های غیردولتی برای ارائه خدمات فنی یادشده با هدف ارتقای کیفیت خدمات فنی مورد نیاز و نیز کاهش تصدی گری های دولت ی، مطرح گردی د. هدف موردنظر از طریق شکستن انحصارِ مدیریت دولتی و توسعه فضایِ رقابت در این عرصه دنبال شد. در این تحقیق تلاش شده است وضع موجود مورد ارزیابی قرار گیر د و محدودیت ها و مشکلات پیش رویِ عملیاتی کردن رویکرد  استفاده از خدمات فنی شرکت های بخش غیردولتی در عرصه بهره برداری و مدیریت شبک ههای آبیاری و زهکشی تبیین گردد

Keywords:

مدیریت شبکه های آبیاری و زهکشی , شرکت های بهره برداری , بخش خصوصی , تشخیص صلاحیت