نگرشی به بافت نامناسب شهری ، مطالعه موردی بافت فرسوده محلات شهر بندرعباس

بافت هاي قدیمی و فرسوده شهري ، براي استمرار حیات خود به جنبشی هدفمند نیاز دارند . این جنبش در شکل یک الگو بهسازي و نوسازي نمایان می گردد . این الگو امري است مستمر که در انتها می بایست به نظام خود جوش مبدل شود . این امر زودگذر و شتابان نیست بلکه روندي مهم و پیچیده می باشد که احتیاج به طراحی برنامه هاي هدفمند کوتاه مدت ، میان مدت و بلند مدت دارد و براي رسیدن به ساماندهی و احیاي موفقیت آمیز ، به بینش دقیق بافت قدیمی و کل سیستم شهر و نظام منطقه اي نیاز می باشد . شهر بندرعباس با دارا بودن خصوصیات کلانشهري از لحاظ اهمیت در سطح منطقه و کل کشور با مشکلات کالبدي فراوانی مواجه می باشد ، که از جمله مهمترین آن بافتهاي نابسامان و فرسوده این شهر است که با وسعتی معادل 42 درصد از مساحت کل بندرعباس سیماي شهر را به بدترین شکل ممکن ارائه داده است . معضلات فرهنگی اجتماعی و عدم سنخیت در بافتهاي اجتماعی علاوه بر مسائل کالبدي بر این نابسامانی دامن زده است . برنامه جامع تهیه شده نیز به عنوان یکی از برنامه هاي مهم کالبدي شهر با توجه به ماهیت و شرح فعالیت خود هیچگونه توجهی به این مسئله اساسی شهر نداشته و فضاهاي نابسامان موجود را بدون هیچ گونه برنامه اي در طرح تفصیلی به حال خود گذاشته و طبق شرح خدمات تیپ به یک سري مسائل دیکته شده پرداخته و از طرفی رشد این فضاها نیز در اثر نبود اجراي به موقع طرح جامع در طول مدت سپري شدن افق طرح می باشد . طرحهاي نوسازي و بهسازي تدوین شده که در مقیاس کوچک و به صورت موضعی و براي برهه ي زمانی خاص تهیه شد ه، نتوانسته حل کننده این مشکل شهر باشد . در ادامه مطالعه موجود تلاش بر آن دارد به بررسی و سنجش بافتهاي مسأله دار شهري با تآکید بر بافت پرمعضل بندرعباس پرداخته و پیشنهاداتی جهت ساماندهی و تجدید حیات این بافت مورد نظر ارائه دهد .

Keywords:

بافت فرسوده , خصوصیات کلانشهری , بندرعباس