سنجش و تعیین مناسب ترین محدوده برای پیاده راه در جهت توسعه پایدار (نمونه موردی: بلوار چمران شیراز)

در قرن حاضر محوریت و چیرگی تکنولوژی و وسایل نقلیه ماشینی بر انسان، همواره او را در معرض آسیب های روحی و جسمی قرار داده اند. پیاده راه ها با ایجاد فضاهای جمعی و تعاملی می توانند در جهت کاهش این آسیب ها به انسان ها کمک کنند. با ارتقاءکیفیت پیاده راه ها و تشویق شهروندان به استفاده از آنها و ایجاد یک فضای عمومی پویا و سرزنده می توان در جهت سلامت جامعه گام مؤثری برداشت. ضمن اینکه پییاده راه ها، راه حل مناسبی در جهت توسعه ی پایدار شهرها هستند. در این راستا پژوهش حاضر سعی دارد تا با مطالعه، بررسی میدانی و مصاحبه با استفاده کنندگان از فضای بلوار چمران به عنوان جامعه آماری، به بررسی و سنجش کیفیت پیاده راهی مناسب برای این بلوار بپردازد. نتایج حاصل از این پژوهش، نشانگر این مدعاست کیه مؤلفه های امنیت، حمل و نقل، دسترسی و جابه جایی، آموزش و سلامت، پیوستگی ، «ارتباط بین کاربری، حمل و نقل و عابرپیاده» که از مؤلفه های اصلی کیفیت فضاهای شهری محسوب می شوند، ارتباط معناداری با سطح تعاملات اجتماعی و میزان حضور شهروندان در فضاهای شهری پیاده محور کلان شهر شیراز دارند. تحقیق حاضر با بررسی این مؤلفه ها بر سه محدوده مشخص شده در پژوهش، بهترین محدوده را انتخاب و راهکارهایی جهت ارتقاء آن پیشنهاد کرده است.

Keywords:

توسعه پایدار , کیفیت فضای شهری , پیادهراه , بلوار چمران شیراز