بررسی روش های بهره برداری از منابع آب از گذشته تاکنون و پیامدهای آن در منطقه بادرود (استان اصفهان)

چگونگی بهره برداری از آب برای کشاورزی در گذر زمان تغییراتی کرده است. در گذشته در مناطق خشک وبیابانی عمدتا منبع آبی اصلی قنات بوده است که در دهه های پیش با ورود فناوری نوین، عمدتا بهره برداریآب از طریق چاه های موتوری صورت گرفته است. حفر و گسترش چاه های موتوری در دهه 50 و 60 شمسی،ازیک طرف موجب افزایش بهره برداری از منابع آب، کاهش سطح آب های زیر زمینی و در کوتاه مدت افزایشسطح زیرکشت گردید و تحولات عظیمی در روابط اجتماعی و اقتصادی بهره برداران کشاورزی ایجاد نمود. دراین پژوهش به بررسی تغییرات شیوه های بهره برداری از آب و برخی از پیامدهای آن در منطقه حاشیه بیابانیبخش بادرود نطنز در استان اصفهان پرداخته می شود. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و به دوشیوه میدانی (مصاحبه) و کتابخانه ای (داده های سازمانی) صورت پذیرفته است. در روش مصاحبه، با تعداد30 نفر از خبرگان کشاورزی و منابع آب مصاحبه به عمل آمده و در روش کتابخانه ای، از داده های اداره جهادکشاورزی شهرستان، شرکت مدیریت منابع آب ایران و برخی منابع مرتبط با این موضوع استفاده شده است.

Keywords:

روش بهره برداری از منابع آب , کشاورزی , مدیریت سنتی , بادرود , قنات , چاه