سعید حسنیان - کارشناسی ارشد مهندسی کشاورزی گرایش زراعت دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردستان
سعید صالحیان - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه شهید بهشتی تهران و مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز

ایران در منطقه خشک و کم آب واقع شده است و این امر بر شکل گیری اجتماعات و نظام اجتماعیآن تاثیر گذاشته است و این امر بر شکل گیری اجتماعات و نظام اجتماعی آن تاثیر گذاشته است.در چنین جامعه ای نه فقط تشکیل اجتماعات، بلکه نظام قدرت و سلسله مراتب اجتماعی، مشاغلو فعالیت های اقتصادی و نیز قواعد عرفی و حقوقی ناظر بر روابط اجتماعی از عامل آب و ضرورت هایآبیاری تبعیت می کرده است. بر این اساس، می توان در تاریخ اجتماعی ایران برای آب، به مثابهعاملی طبیعی، و برای آبیاری، به مثابه عاملی فن شناختی، بنیان هایی جامعه شناختی قایل شد.بخش بادرود واقع در شهرستان نطنز و در حوزه فرهنگی کاشان (استان اصفهان) بوده و در حاشیهکویر مرکزی ایران حد فاصل دشت کویر و کوه های کرکس قرار دارد. منابع آب کشاورزی سنتیبخش بادرود به دو دسته آب های سطحی (رودخانه بادرود) و به ویژه کاریز تقسیم می شود. کاریزهایمنطقه نیز 17 رشته بوده که امروزه تعداد آن به 5 رشته با آبدهی پایین تر از گذشته رسیده است.ابزار سنجش سنتی آب نیز اندا و سره بوده است. در این پژوهش با کاربرد روش های کمی و کیفی،بویژه مصاحبه با کهنسالان و مسئولین قدیمی و فعلی قنات، ویژگی ها و تحولات منابع آب سنتیبخش بادرود مورد تحلیل قرار گرفته است.

کاریز، نظام های آبیاری، آبیاری سنتی، بادرود