سیاوش شیخعلی زاده - استادیار روانشناسی تربیتی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه شهیدمدنی آذربایجان
امیر بادبدست - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته مدیریت آموزشی، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

یکی از اهداف هر نظام آموزشی، در هر جامعه و اجتماعی، داشتن دانش آموزانی نقش پذیر و اجتماع پذیر، است کهتلاش می کند تا با کمک والدین و البته مربیان آموزشی، هر یک از فراگیران را در کاهش مشکلات رفتاری خودیاری دهد. اما کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان، نیاز به یک برنامه ریزی دقیق و بلندمدت دارد تا دانش آموزانبتوانند دنیای اطراف خود را به کمک مربیان و تعلیم دهندگان آموزشی بشناسند. آموزش مهارت های زندگی، بهاین دلیل مهم هستند که به دانش آموزان کمک می کنند تا با شناسایی و شناختن دنیای اطراف خود، بهتر و باآگاهی کاملتری با مشکلات و اتفاقاتی که برای آنها رخ می دهد، روبرو شوند. با بررسی پیشینه نظری و عملیپژوهش های انجام یافته مشخص شد که مشکلات رفتاری دانش آموزان تحت تأثیر آموزش مهارت های اجتماعیکاهش می یابد. و همچنین دانش آموزانی که از لحاظ اجتماعی کمبود مهارت دارند علی رغم فراگرفتن عناصرمهارت های اجتماعی از فرآیندهای فکری لازم برای استفاده از این عناصر در تعاملات خود بی بهره اند به این معنیکه از رفتار های ماهرا نه در مواقع مناسب استفاده نمی کنند. پس با توجه به آسیب پذیری بالای ایننسل (دانش آموز) که در معرض خطر روزافزون مشکلاتی مانند؛ افسردگی و اضطراب، خودکشی، گفتار بد و ...هستند، نظام آموزشی باید هر ساله با گنجاندن دروس مرتبط وآموزش مهارت های اجتماعی به آنان، درصدد اینامر مهم باشد که دانش آموزان و فرهیختگان اجتماعی تر و سالم تری را تحویل جامعه دهد و فراگیران را در رفعمشکلات غیرعادی و ناراحت کننده، بیشتر یاری دهد. در این راستا آموزش مشاوران و معلمان مدارس در خصوصمهارت های خودآگاهی و برقراری ارتباط مؤثر و قراردادن این برنامه ها در سرفصل های آموزش خانواده و برنامه هایضمن خدمت مشاوران و معلمان ضروری به نظر می رسد.

آموزش، مهارتهای اجتماعی، مدارس، مشکلات رفتاری، دانش آموز