طیبه احمدی - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه یاسوج
عبداله بهمن پوری - دکتری تخصصی فقه و مبانی حقوق اسلامی استادیار دانشگاه یاسوج
مهدی نجاتیان - کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه یاسوج

وصیت، تصرفاتی است که بعد از فوت شخص انجام می شود که به دو صورت است، تملیكى (تملیك عین و منفعت)،عهدى (تسلیط بر حقّ و يا فكّ ملك). ارکان وصیت (موصی، موصیبه، موصیله) می باشد. شخص وصیت کننده را موصی، موردوصیت را موصیبه وکسی که قبول يا رد میکند موصیله گويند. و کلمه خودکشی در لغت به معنی کشتن خود می باشد. خداونددر ايه 29 سوره نساء می فرمايد: «خودتان را نكشید، به درستی که خداوند نسبت به شما مهربان است ». نفسی که خداوند بهانسان هديه کرده است محترم است و روا نیست که انسان اقدام به خودکشی کند و نفس خود را بگیرد. اما گاهی اوقات، انساناز اين نفس محترم، تعدی میکند و به خاطر مسائلی اقدام به خودکشی میکند. حال در اين مقاله اين پرسش مطرح می شودکه کسی که ابتدا وصیت می کند و بعد اقدام به خودکشی می کند آيا وصیت او صحیح می باشد؟ با بررسی هايی که انجام شد ونظرات فقها و حقوقدانان را مورد بررسی قرار گرفت و نظرات مختلفی در اين زمینه ارائه شد. نتیجه ای که به دست آمد ايناست که اگر عقل و ادراك شخص، صحیح و سالم است، وصیت او نافذ خواهد بود. به دلیل اينكه اين شخص زنده و عاقل ومكلّف است و واجد شرايط صحّت وصیّت مى باشد و در غیر اين صورت وصیت او باطل است.

وصیت، خودکشی، فقه، قانون