جعفر گلستانه - مربی گروه حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد پیرانشهر،آذربایجان غربی، ایران

یكی از نقش های حاكمیت شركتی كاهش تضاد منافع بین سهامداران و مدیران است. نقشحاكمیت شركت زمانی مفیدتر است كه مدیران از منافع سهامداران منحرف می شوند. یكی ازجنبه های بسیار مهم در حوزه مدیرت مالی، تصمیم گیری در خصوص سرمایه گذاری است.ازاین رو؛ ارزیابی عملكرد فرآیندی است كه به سهامداران جهت تصمیم گیری به منظورسرمایه گذاری بهینه كمک می كند. لذا بر پایه این استدلال، پژوهش حاضر به بررسی رابطه بینراهبری شركتی و تصمیم گیری مدیران مالی با رویكرد مدلسازی معادلات ساختاری می پردازد.بدین منظور، نمونه ای متشكل از 96 شركت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طیسال های 1390 تا 1397 انتخاب گردید. راهبری شركتی (متغیر پنهان) توسط متغیرهایمشاهده پذیر (درصد سهامداران نهادی، مالكیت مدیران، اندازه هیئت مدیره، درصد سهام شناور،دوگانگی وظیفه مدیرعامل، تمركز مالكیت، مالكیت دولتی، استقلال اعضای هیئت مدیره) وعملكرد مالی و اقتصادی نیز شامل متغیرهای مشاهده پذیر (نرخ بازده دارایی ها، نرخ بازده حقوقصاحبان سهام، ارزش افزوده اقتصادی، كیو توبین، نسبت قیمت به درآمد هر سهم، سود هر سهم)اندازه گیری شد. پس از اطمینان یافتن از برازش قابل قبول الگوهای اندازه گیری و ساختاریپژوهش، نتایج حاكی از آن است كه راهبری شركتی بر تصمیم گیری مدیران مالی تاثیرمعناداری دارد. بدین معنی كه راهبری شركتی موجب افزایش سرمایه گذاری های بهینه وكاهش مدیریت سود خواهد شد. همچنین نتایج حاصل از برازش مدل ساختاری بیانگر تاثیرراهبری شركتی بر عملكرد مالی و اقتصادی است.

راهبری شرکتی، سرمایه گذاری های بهینه، عملکرد شرکت، مدیریت سود