فرید آقاجانی - استاد یار گروه مدیریت بازرگانی، موسسه آموزش عالی سناباد گلبهار، گلبهار، ایران
نیره غلامی - کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی،موسسه آموزش عالی فردوس مشهد،مشهد،ایران
غلامعلی رحیمی - دانشجوی دکتری گروه مدیریت بازرگانی، واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی، شاهرود، ایران

برند به عنوان یک عامل فنی محصول و دارایی راهبردی برای سازمان ها تلقی می شود.همچنین برند برای شرکت ها بهعنوان یک خط مشی استراتژیک در تعامل با مشتریان به شمار می آید.(سجادیان و سجادی، 436:1398). در این میان یکیاز پدیده های نوظهور در حوزه برند و برند سازی، برند ملی است.اگر به توسعه برند سازی ملی به عنوان یک کل نگریستهشود،حوزه های مثل گردشگری ،صنعت،تجارت و صادرات ،سرمایه گذاری هم می تواند به عنوان مزیت رقابتی یک ملت، محوربرندسازی قرار گیرد و هم می تواند از طریق عمل در سطوح پایین تر بر ارتقا آن تاثیر بگذارد.(آذر و همکاران، 1397).از سویدیگر کشورهایی که علاوه بر پیشتاز بودن در ساخت و ارائه کالاو خدمات توانسته اند میزان صادرات خود را تا حد قابلتوجهی ارتقا بخشند.بر همین اساس برند های صادراتی می تواند یکی از فاکتورهای مهم و اساسی با شند که در برند سازیملی نقش کلیدی ایفا می کند.

برند، برندسازی، برند ملی، برندینگ