محمدرضا شمسی - دانشجوی کارشناسی مدیریت صنعتی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران

رهبری اصیل ریشه در اصالت فرد دارد.به صورت کلی به این معنا می باشد که فرد با خودش صادق باشد.نظریه رهبری اصیل یک نظریه هنجاریاست که یک رهبر ایده آل برای سازمان ها را توصیف می کند که هدف آن ادغام ایده های اولیه در مورد رهبری موثر در رابطه با رهبری اخلاقیبوده است.رهبران اصیل در قضاوت های خود سطح بالایی از اخلاق را به نمایش می گذارند،به زوایای مختلف امور توجه می کنند و نیاز های ذینفعان مختلف سازمان را در نظر می گیرند.در واقع این رهبران تلاش می کنند با در نظر گرفتن نیازهای افراد مختلف، بهترین تصمیمات ممکن رااتخاذ نمایند.این رهبران،با ویژگی هایی همچون مثبت اندیشی،خوش بینی و اشتیاق فراوان مشخص می شوند و در اتخاذ و اجرای تصمیماتدشوار،موفق و پایدار هستند.اولین تلاش ها به منظور اجرا و به کارگیری رهبری اصیل نیازمند توضیح ویژگی های خاص اینگونه رهبری است کهشامل خودآگاهی،پردازش متعادل،جنبه های درونی اخلاق و شفافیت در روابط می باشد.خود آگاهی مهم ترین عنصر و سنگ بنای مهم رهبریاصیل است و به درک نقاط قوت و ضعف فرد و چگونگی ارتباط با دنیای پیرامون شخص اشاره دارد.پردازش متعادل به این معناست که رهبراناصیل قبل از هر گونه تصمیم گیری ای به تجزیه و تحلیل تمامی اطلاعات مربوط بپردازند.از دیدگاه ها و نظرات دیگران جویا می شوند و موقعیتهای موجود را به چالش می کشند.جنبه های درونی اخلاق به رفتارهایی اشاره دارد که بیشتر ازآنکه مبتنی بر فشارهای بیرونی از جملههمکاران،سازمان و جامعه باشد، به وسیله ارزشها و معیارهای اخلاقی درونی شده در فرد هدایت می شود. شفافیت در روابط ارائه و بیان اصالت خودبه دیگران است،که این قبیل رفتارها،با آشکارسازی و به اشتراک گذاری اطلاعات و بیان افکار و احساسات حقیقی،اعتماد متقابل را بهبود می بخشد.

رهبری اصیل، خوش بینی، خودآگاهی، پردازش متعادل، جنبه های درونی اخلاق