محمدرضا شمسی - دانشجوی کارشناسی مدیریت صنعتی، موسسه آموزش عالی آپادانا، شیراز، ایران

عدالت و اجرای آن یکی از نیاز های اساسی و فطری انسان است که همواره در طول تاریخ وجود آن بستری مناسب جهت توسعه جوامع انسانیفراهم کرده است. در عدالت سازمانی مطرح می شود که باید با چه شیوه ای با کارکنان رفتار کرد تا احساس کنند که به صورت عادلانه با آنها برخوردشده است. رفتار عادلانه از سوی سازمان منجر به افزایش تعهد، رفتارشهروندی، رضایت شغلی و عملکرد افراد می شود. در تقسیم بندی انواع عدالتسازمانی سه مفهوم عدالت توزیعی، عدالت رویه ای و عدالت تعاملی وجود دارد. عدالت توزیعی به انصاف ادراک شده از ستاده ها و پیامد هایی اشارهدارد که افراد دریافت می کنند.عدالت رویه ای به عادلانه بودن روش های مورد استفاده برای تصمیم هایی در مورد نحوه توزیع امکانات اشاره میکند. عدالت تعاملی بر جنبه بین فردی اعمال و اقدامات سازمانی بویژه نحوه ارتباط و تعامل مدیران و سرپرستان با کارکنان تاکید می شود. همچنینبراساس نظریه عدالت سازمانی می توان پیش بینی کرد که کارکنان در قبال وجود یا عدم وجود عدالت سازمانی در محل کار واکنش نشان میدهند. به این معنا که اگر کارکنان مشاهده کنند که در سازمان عدالت اجرا نمی شود دچار نوعی تنش می شوند، در نتیجه برای کاهش این تنشسعی می کنند میزان دروندادها و مشارکت های خود در اجرای برنامه ها و دستیابی به اهداف سازمانی کاهش دهند.

عدالت سازمانی، عدالت توزیعی، عدالت رویه ای، عدالت تعاملی، رضایت شغلی